| หญ้าดอกลำโพง | Centranthera siamensis T. Yamaz., J. Jap. Bot. 58: 46 1983. | วงศ์ Orobanchaceae | |
ไม้ล้มลุก สูง 10–60 ซม. ลำต้นและใบส่วนมากมีสีน้ำตาลแดงอมม่วงและเขียว ส่วนต่าง ๆ มีขนหยาบแผ่ออก ส่วนมากไม่แตกกิ่ง ใบเรียงตรงข้ามช่วงคนต้น ช่วงบนเรียงเวียน รูปไข่กลับ รูปไข่กลับแกมรูปขอบขนาน หรือรูปใบหอก กว้าง 0.3–1.2 ซม. ยาว 1–5 ซม. ขอบเรียบหรือจักซี่ฟันห่าง ๆ 2–3 ซี่ ปลายมนหรือกลม พบน้อยที่ปลายแหลม โคนเรียวสอบจรดก้านใบ ดอกออกเดี่ยว ๆ ตามซอกใบ ใบประดับคล้ายใบ ใบประดับย่อยมี 2 อัน คล้ายขนแข็ง ยาว 1–2 มม. กลีบเลี้ยงรูปใบพาย ยาว 1–1.5 ซม. ขอบด้านล่างแยกออก ปลายเรียวแหลม กลีบลดรูปเป็นติ่ง ดอกรูปลำโพง ยาว 2.5–3.5 ซม. หลอดกลีบดอกสีม่วงอมแดงหรือเหลือง กลีบบนแยกเป็น 2 พู กลีบล่าง 3 กลีบ กลีบรูปกลม กว้างยาว 3–4 มม. สีขาวหรือชมพูอ่อน เกสรเพศผู้อันยาว 2 อัน อันสั้น 2 อัน ติดที่โคนหลอดกลีบดอก ก้านชูอับเรณูช่วงปลายมีขนคล้ายขนแกะหนาแน่น อับเรณูขนาดไม่เท่ากัน โคนมีรยางค์สั้น ๆ ก้าน รังไข่เกลี้ยง มี 2 ช่อง ฝ่อ 1 ช่อง เกสรเพศเมียเรียวยาวรูปลิ้น ผลแห้งแตก รูปขอบขนาน ยาว 0.8–1 ซม. ปลายเป็นติ่ง เมล็ดจำนวนมาก รูปไข่ ยาวประมาณ 0.6 มม. | | | |
การกระจายพันธุ์ พืชถิ่นเดียวของไทย พบทางภาคเหนือที่ตาก ภาคตะวันออกเฉียงเหนือที่เลย (ภูกระดึง นาแห้ว) ภาคตะวันออกที่อุบลราชธานี ศรีสะเกษ และภาคตะวันตกเฉียงใต้ที่กาญจนบุรี ขึ้นตามทุ่งหญ้าในป่าแคระหรือป่าสนเขา ความสูงถึงประมาณ 1300 เมตร | |
ภาพ ปรีชา การะเกตุ (ศรีสะเกษ) | |
เอกสารอ้างอิง
| Hong, D., H. Yang, C.L. Jin, M.A. Fischer, N.H. Holmgren and R.R. Mill. (1998). Scrophulariaceae. In Flora of China Vol. 18: 88. | | Yamazaki, T. (1990). Scrophulariaceae. In Flora of Thailand Vol. 5(2): 231–233. |
|