| เสี้ยวแดง | Lasiobema penicilliloba (Pierre ex Gagnep.) A. Schmitz, Bull. Soc. Roy. Bot. Belgique 110: 13 1977. | วงศ์ Fabaceae | |
ไม้พุ่ม สูงได้ถึง 2 ม. มีมือจับ มีขนยาวสีน้ำตาลแดงตามกิ่งอ่อน เส้นแขนงใบด้านล่าง ก้านใบ แกนช่อดอก ใบประดับ ก้านดอก ฐานดอกและกลีบเลี้ยง หูใบรูปใบหอกขนาดเล็ก ใบรูปไข่ ยาว 5–6 ซม. ปลายแฉกลึกเกินกึ่งหนึ่ง โคนเว้าตื้น เส้นใบ 7–9 เส้น ก้านใบยาว 2–4 ซม. ช่อดอกแบบช่อกระจะ ยาวได้ถึง 20 ซม. ใบประดับรูปเส้นด้าย ยาวประมาณ 5 มม. ก้านดอกยาว 1–2 ซม. ใบประดับย่อยสั้นกว่าใบประดับเล็กน้อย ติดใต้จุดกึ่งกลางก้านดอก ตาดอกรูปกระสวย ยาว 4–5 มม. ปลายมี 5 แฉกเล็ก ๆ ฐานดอกสั้น กลีบเลี้ยงแยก 5 แฉก รูปขอบขนาน พับงอกลับ ติดทน ยาวประมาณ 2 มม. ดอกสีเขียวอมเหลือง กลีบรูปใบหอก มีก้านสั้น ๆ กลีบสั้น 3 กลีบ ยาวประมาณ 3 มม. กลีบยาว 2 กลีบ ยาว 4–5 มม. เกสรเพศผู้ 3 อัน ก้านชูอับเรณูยาว 3–4 มม. อับเรณูรูปรี ยาวประมาณ 1 มม. รังไข่เกลี้ยง ติดบนจานฐานดอกสีเหลือง มีก้านสั้น ๆ ก้านเกสรเพศเมียยาว 1–2 มม. ยอดเกสรไม่ชัดเจน ฝักรูปขอบขนาน แบน ๆ ยาว 3–6 ซม. ปลายมีจะงอย มี 2–3 เมล็ด แบน เส้นผ่านศูนย์กลาง 6–7 มม. | | | |
การกระจายพันธุ์ พบในภูมิภาคอินโดจีน ในไทยพบทางภาคตะวันออก และภาคตะวันออกเฉียงเหนือ ขึ้นตามป่าเต็งรัง ป่าดิบแล้ง ความสูง 200–800 เมตร | |
ภาพ ปรีชา การะเกตุ (มุกดาหาร) | |
เอกสารอ้างอิง
| Larsen, K., S.S. Larsen and J.E. Vidal. (1984). Leguminosae-Caesalpinioideae. (Bauhinia penicilliloba). In Flora of Thailand Vol. 4(1): 33. |
|