|
แก้วเจ้าจอม |
Guaiacum officinale L., Sp. Pl. 381. 1753. |
วงศ์ Zygophyllaceae |
|
ไม้พุ่มหรือไม้ต้น สูง 3–15 ม. ข้อพองเป็นปุ่ม ใบประกอบปลายคู่ ก้านใบประกอบยาว 0.5–1 ซม. ใบย่อยมี 2–3 คู่ เรียงตรงข้าม ใบรูปไข่กลับหรือรูปรี ปลายมน โคนรูปลิ่ม ขอบเรียบ ไร้ก้าน ดอกออกเดี่ยว ๆ เป็นกระจุกตามปลายกิ่ง 3–4 ดอก สีฟ้าอมม่วง กลีบเลี้ยงและกลีบดอกมีจำนวนอย่างละ 5 กลีบ กลีบเลี้ยงรูปไข่ โคนเชื่อมติดกัน ขนาดเล็ก หลุดร่วงง่าย กลีบดอกรูปรีหรือรูปไข่ ยาวได้ประมาณ 2 ซม. เกสรเพศผู้ 10 อัน แยกกัน อับเรณูติดด้านหลัง แตกตามยาว รังไข่เหนือวงกลีบ เกสรเพศเมีย 1 อัน ผลแห้งแตก แบน รูปหัวใจ ยาว 1.5–2 ซม. ปลายมีติ่งแหลม มีครีบ 2 ข้าง หนา สีเหลืองอมส้ม มี 1–2 เมล็ด |
|
|
|
การกระจายพันธุ์ มีถิ่นกำเนิดในอเมริกาใต้และอเมริกากลางแถบประเทศบาฮามัส โคลัมเบีย คิวบา จาไมก้า เปอร์โตริโก้ เวเนซุเอล่า ประเทศในหมู่เกาะอินดิสตะวันตก และทางตอนใต้ของรัฐฟลอริดาของสหรัฐอเมริกา
หมายเหตุ: แก้ไขข้อมูล 27 ธันวาคม 2559 |
|
ภาพ ราชันย์ ภู่มา, สุคนธ์ทิพย์ ศิริมงคล (กรุงเทพฯ) |
|