ไม้พุ่มหรือไม้ต้น น้ำยางสีขาว มักมีขนสั้นนุ่มตามกิ่งอ่อน แผ่นใบด้านล่าง และช่อดอก กิ่งแก่ส่วนมากมีช่องอากาศ ใบเรียงตรงข้าม ปลายส่วนมากแหลมยาว ช่อดอกแบบช่อกระจุก ออกตามปลายกิ่ง กลีบดอกและกลีบเลี้ยงอย่างละ 5 กลีบ โคนกลีบเลี้ยงด้านในมีเกล็ดต่อมส่วนมากแผ่กว้าง ดอกรูปดอกเข็มหรือรูปกรวย กลีบเรียงซ้อนทับด้านซ้ายในตาดอก แผ่นกลีบส่วนมากมีปุ่มขนกระจาย ส่วนมากมีกะบัง แยกเป็นกะบังหน้ากลีบดอก (antepetalous) ที่มักเชื่อมติดกลีบดอก กะบังระหว่างกลีบดอก (alternipetalous) หรือมีกะบังย่อยอยู่ระหว่างกะบังทั้ง 2 ชั้น (alternate corona lobes) ที่ส่วนมากออกเดี่ยว ๆ ขนาดเล็ก เกสรเพศผู้ 5 อัน ติดบนปากหลอดหรือภายในหลอดกลีบดอก ก้านชูอับเรณูสั้น อับเรณูรูปหัวลูกศร ส่วนมากมีขนสั้นนุ่ม แนบติดยอดเกสรเพศเมีย ไม่มีจานฐานดอก รังไข่มี 2 คาร์เพล แยกกันหรือติดกันเรียวยาวเป็นก้านเกสรเพศเมีย ออวุลจำนวนมาก ผลเป็นฝักคู่ รูปกระสวย ติดกันหรือแยกกัน เมล็ดรูปแถบ ที่โคนมีกระจุกขน ชี้เข้าหาโคนฝัก

สกุล Wrightia มีประมาณ 24 ชนิด พบในแอฟริกา เอเชีย และออสเตรเลีย

ในไทยมีประมาณ 15 ชนิด และเป็นไม้ต่างถิ่นประดับหนึ่งชนิด คือ พุดพิชญา W. antidysenterica (L.) R.Br. ชื่อสกุลตั้งตามนักพฤกษศาสตร์ชาวอังกฤษ William Wright (1735–1819)