สารานุกรมพืชในประเทศไทย (ฉบับย่อ)
(Concise Encyclopedia of Plants in Thailand)


หมวดตัวอักษร 


Index to botanical names


ค้นหาคำศัพท์
ค้นหาคำศัพท์   



ปอขนุน
วันที่ 29 ธันวาคม 2559

Sterculia parviflora Roxb. ex G.Don

Malvaceae

ไม้ต้น สูงได้ถึง 30 ม. กิ่งอ่อนมีขนสีน้ำตาลแดง หูใบรูปใบหอก ใบรูปรีหรือรูปขอบขนาน ยาว 10–22 ซม. แผ่นใบมีขนประปราย เส้นแขนงใบเรียงจรดกันใกล้ขอบใบ เส้นโคนใบข้างละ 1 เส้น ก้านใบยาว 2.5–10 ซม. ช่อดอกตั้งขึ้น ยาวได้ถึง 15 ซม. แยกแขนงสั้น ๆ ก้านดอกยาว 1–5 มม. หลอดกลีบเลี้ยงรูปคนโท ยาว 2–3 มม. ปลายแยกเป็นแฉกรูปใบหอกหรือรูปแถบ ยาวเท่า ๆ หลอดกลีบเลี้ยง ปลายเชื่อมติดกัน เกสรเพศผู้ 10 อัน อับเรณูไร้ก้าน ก้านเกสรเพศเมียเชื่อมติดกัน มี 1–5 ผลย่อย รูปรีหรือรูปขอบขนาน ยาวได้ถึง 7 ซม. มีขนสั้นนุ่ม ผลแก่สีแดง มี 3–4 เมล็ด รูปรี ยาว 1.5–2 ซม. สีดำ

พบที่อินเดีย พม่า เวียดนาม คาบสมุทรมลายู บอร์เนียว ในไทยพบทางภาคใต้ ขึ้นตามป่าดิบชื้น ความสูงถึงประมาณ 350 เมตร

ปอขนุน: ช่อดอกตั้งขึ้น หลอดกลีบเลี้ยงรูปคนโท แฉกรูปใบหอกหรือรูปแถบ ยาวเท่า ๆ หลอดกลีบเลี้ยง ปลายเชื่อมติดกัน มี 1–5 ผลย่อย มีขนสั้นนุ่ม แก่สีแดง มี 3–4 เมล็ด (ภาพ: ราชันย์ ภู่มา)

เอกสารอ้างอิง

Phengklai, C. (2001). Sterculiaceae. In Flora of Thailand Vol. 7(3): 623–649.

Tang, Y., M.G. Gilbert and L.J. Dorr. (2007). Sterculiaceae. In Flora of China Vol. 12: 303.