ไม้ต้น สูงได้ถึง 40 ม. ปลายยอดเป็นติ่งคล้ายหูใบ ใบประกอบปลายคู่ มีใบย่อย 2–4 คู่ ก้านยาว 2–6 ซม. ใบย่อยรูปรีหรือรูปไข่กลับ ยาว 4.5–25 ซม. โคนเบี้ยว แผ่นใบด้านล่างมีขน ก้านใบยาว 1–3 มม. บวม ใบอ่อนสีน้ำตาลแดงหรืออมม่วง ช่อดอกคล้ายช่อกระจุกไม่แยกแขนง ออกเดี่ยว ๆ หรือเป็นกระจุกเหนือรอยแผลใบ ยาว 6–15 ซม. ดอกมีเพศเดียว กลีบเลี้ยง 4–6 กลีบ ไม่มีกลีบดอก จานฐานดอกรูปวงแหวน ช่อดอกเพศผู้แตกแขนง ก้านดอกยาวประมาณ 5 มม. กลีบเลี้ยงเชื่อมติดกันที่โคน กลีบรูปไข่ ยาวประมาณ 1.5 มม. มีขนหรือต่อมกระจาย เกสรเพศผู้ 5–9 อัน ก้านชูอับเรณูยาวประมาณ 2 มม. มีขน ลดรูปในดอกเพศเมีย ช่อดอกเพศเมียส่วนมากไม่แตกแขนง รังไข่มีขนยาว ก้านเกสรเพศเมียหนา ยาวประมาณ 1.5 มม. ผลรูปรีเกือบกลม ยาว 1.5–2.5 ซม. ปลายมีติ่งแหลม มี 1–2 เมล็ด กลม เส้นผ่านศูนย์กลางประมาณ 1 ซม. มีเยื่อหุ้มสดสีเหลืองอมน้ำตาล

พบที่อินเดีย ศรีลังกา พม่า และภูมิภาคอินโดจีน ในไทยพบแทบทุกภาค ยกเว้นภาคใต้ ขึ้นตามป่าเบญจพรรณ ป่าดิบแล้ง และป่าเต็งรัง ความสูงถึงประมาณ 900 เมตร ไม้ใช้ทำฟืนและถ่านคุณภาพดี ผลรสเปรี้ยว ใบอ่อนเป็นผักสด

สกุล Schleichera Willd. มีเพียงชนิดเดียว ชื่อสกุลตั้งตามนักพฤกษศาสตร์ชาวเยอรมัน Johann Christoph Schleicher (1768–1834)

ชื่อพ้อง  Pistacia oleosa Lour., Schleichera trijuga Willd.

ชื่อสามัญ  Ceylon oak

ชื่ออื่น   กาซ้อ, กาซ้อง (กะเหรี่ยง-กาญจนบุรี); ค้อ (กาญจนบุรี); คอส้ม (เลย); คุ้ย (กะเหรี่ยง-กาญจนบุรี); เคาะ (พิษณุโลก, นครพนม); เคาะจ้ก (ภาคเหนือ); ซะอู่เสก (กะเหรี่ยง-แม่ฮ่องสอน); ตะคร้อ (ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ); ตะคร้อไข่ (ภาคกลาง, ภาคตะวันตกเฉียงใต้); ปันรัว (เขมร-สุรินทร์); ปั้นโรง (เขมร-บุรีรัมย์); มะเคาะ, มะโจ้ก (ภาคเหนือ)