ไม้เถาเนื้อแข็ง มีขนสั้นนุ่มตามกิ่งอ่อน เส้นแขนงใบด้านล่าง ก้านช่อดอก และตาดอก หูใบเป็นติ่งคล้ายเคียว ยาวได้ถึง 1 ซม. ใบรูปไข่กว้างหรือกลม ยาว 3–15 ซม. แฉกลึกไม่ถึงกึ่งหนึ่ง ปลายมน โคนเว้า เส้นโคนใบข้างละ 4–5 เส้น ก้านใบยาวได้ถึง 7 ซม. ช่อดอกแบบช่อแยกแขนง ใบประดับรูปใบหอกหรือรูปไข่ ก้านดอกยาว 4–7 ซม. ใบประดับย่อยติดประมาณกึ่งกลางก้านดอก ตาดอกรูปขอบขนาน ฐานดอกสั้น กลีบเลี้ยง 5 กลีบ พับงอ ยาวเกือบ 1 ซม. ดอกสีเขียวอ่อนอมเหลือง กลีบรูปใบพาย ยาว 0.5–1.3 ซม. ขอบจักมน ก้านกลีบยาวกว่าแผ่นกลีบ เกสรเพศผู้ที่สมบูรณ์ มี 2–3 อัน ก้านชูอับเรณูยาวได้ถึง 3.5 ซม. เกสรเพศผู้ที่ลดรูปมี 6–7 อัน อันยาวหนึ่งอันติดระหว่างเกสรเพศผู้ที่สมบูรณ์ จานฐานดอกเป็นท่อยื่นออก ยาว 2–4 มม. รังไข่มีขนสั้นคล้ายกำมะหยี่ ฝักรูปขอบขนาน มีขนกำมะหยี่สีน้ำตาลหนาแน่น ยาวได้ถึง 17 ซม. มี 2–8 เมล็ด (ดูข้อมูลเพิ่มเติมที่ แสลงพัน, สกุล)

พบในพม่า และภูมิภาคอินโดจีน ในไทยพบทุกภาค ภาคใต้ถึงชุมพร ขึ้นตามชายป่าเบญจพรรณ ป่าดิบแล้ง หรือเขาหินปูน ความสูงถึงประมาณ 500 เมตร

ชื่ออื่น   ชงโค (ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ); ปอแก้ว (กะเหรี่ยง-ภาคเหนือ); ปอเจี๋ยน (ภาคเหนือ); ปอบุ้ง (เชียงใหม่); ส้มเสี้ยว (ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ); เสี้ยวเครือ (นครราชสีมา); เสี้ยวดอกขาว, เสี้ยวเตี้ย (เลย); เสี้ยวส้ม (สกลนคร, อุทัยธานี); แสนพัน (ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ); แสลงพัน (ชลบุรี)