ไม้ล้มลุก เหง้าแตกแขนงคล้ายสายลูกปัด ยาว 2–4.7 ซม. รากหนา ลำต้นไม่ชัดเจน มีกาบบางแห้งหุ้มโคนก้านใบและก้านดอก ใบพับจีบ ออกที่โคนต้น 1–5 ใบ รูปขอบขนานหรือรูปใบหอก ยาว 15.5–22.5 ซม. ปลายแหลมยาว โคนสอบ ขอบใบมีขนสาก มีเส้นใบย่อยเรียงตามขวางชัดเจน ก้านใบยาว 14–30 ซม. ช่อดอกแบบช่อกระจะออกที่ยอด แกนสีม่วงเข้ม แกนช่อยาว 6–7 ซม. ก้านช่อยาว 3.3–5 ซม. ใบประดับโคนช่อมี 2–7 ใบ รูปใบหอกแคบ ๆ ยาวได้ถึง 1.5 ซม. ก้านดอกยาว 1.2–2 มม. ใบประดับยาวได้ถึง 1 ซม. ใบประดับดอกย่อยขนาดเล็ก กลีบรวม 6 กลีบ รูปรี โคนเชื่อมติดกัน ด้านนอกสีม่วงแกมเขียว ด้านในสีเหลือง วงนอก 3 กลีบ ยาว 3–3.6 มม. วงใน 3 กลีบ สั้นกว่าเล็กน้อย เกสรเพศผู้ 6 อัน โคนก้านชูอับเรณูเชื่อมติดกันคล้ายกะบัง ช่วงแยกยาวประมาณ 1 มม. รังไข่กึ่งกลางวงกลีบ มี 3 ช่อง ก้านเกสรเพศเมียยาวประมาณ 1 มม.

พืชถิ่นเดียวของไทย พบทางภาคตะวันตกเฉียงใต้ที่ห้วยขาแข้ง จังหวัดอุทัยธานี ขึ้นตามที่ชุ่มชื้นในป่าดิบแล้ง ความสูง 600–1000 เมตร

สกุล Peliosanthes Andrews เคยอยู่ภายใต้วงศ์ Liliaceae หรือ Convallariaceae มีประมาณ 30 ชนิด พบที่อินเดีย เนปาล บังกลาเทศ จีนตอนใต้ ภูมิภาคอินโดจีนและมาเลเซีย ชื่อสกุลมาจากภาษากรีก “pelios” สีม่วงดำ และ “anthos” ดอก ตามลักษณะสีของช่อดอกและดอก