ไม้เถาล้มลุก ยาวได้ถึง 4 ม. มีหัวใต้ดิน ใบประกอบมี 5 ใบย่อย ใบตามช่อดอกมักมี 3 ใบ เส้นผ่านศูนย์กลาง 4–10 ซม. ก้านใบประกอบยาว 1–2.5 ซม. ใบย่อยรูปรี รูปขอบขนาน หรือรูปใบหอกกลับ ปลายแหลมมน ก้านใบย่อยยาวประมาณ 1 ซม. ช่อดอกเพศผู้ยาว 5–15 ซม. มีขนต่อมละเอียด ก้านช่อสั้น แต่ละใบประดับมี 1–3 ดอก ก้านดอกยาว 3–6 มม. ดอกบานเส้นผ่านศูนย์กลาง 6–8 มม. กลีบเลี้ยงและกลีบดอกคล้าย ๆ กัน มี 10–14 กลีบ รูปใบหอก ยาว 3–4 มม. ก้านชูอับเรณูเชื่อมติดกันที่โคน ช่อดอกเพศเมียยาวได้ถึง 5 ซม. ยอดเกสรเพศเมียจักเป็นพู มี 1–10 ผล ผลยาว 4–6.5 ซม. ก้านยาว 0.4–1 ซม. เมล็ดรูปลูกแพร์ ยาว 6–7.5 มม. ผิวมีตุ่มละเอียด ปีกยาว 0.8–1.3 ซม.
พืชถิ่นเดียวของไทย พบกระจายห่าง ๆ ทางภาคเหนือ ภาคตะวันออก ภาคกลาง และภาคตะวันออกเฉียงใต้ ขึ้นตามป่าเต็งรัง ป่าเบญจพรรณ และป่าดิบแล้ง หรือเขาหินปูน ความสูงถึงประมาณ 700 เมตร
| 
