ไม้เถา มีขนสั้นนุ่มทั่วไป หูใบเชื่อมติดกันเป็นหลอด ยาว 2–6 มม. มีขนแข็ง 2 เส้น ยาวประมาณ 1 มม. ใบรูปรีถึงรูปใบหอก หรือแกมรูปไข่ ยาว 6–9 ซม. ปลายแหลมยาวหรือเป็นติ่งแหลม โคนแหลมหรือเรียวสอบ มักมีตุ่มใบเป็นขนยาว ก้านใบยาว 4–6 มม. ก้านช่อยาว 1–1.5 ซม. ช่อดอกย่อยมี 3–11 ช่อ ติดแบบช่อซี่ร่ม ก้านช่อย่อยยาว 0.4–1.2 ซม. ใบประดับรูปเส้นด้ายขนาดเล็ก ช่อกระจุกกลมหรือแป้น เส้นผ่านศูนย์กลางประมาณ 1 ซม. มีดอกย่อย 6–12 ดอก ดอกรูประฆัง หลอดกลีบดอกยาวประมาณ 2 มม. ด้านในมีขนยาว มี 4–5 กลีบ รูปใบหอก ยาวประมาณ 3 มม. ปลายกลีบหนาเป็นตะขอสั้น ๆ ผลรวมเส้นผ่านศูนย์กลาง 0.7–1.2 ซม. ผลย่อยยาว 4–5 มม. เชื่อมติดกัน สุกสีส้มอมแดง

พบที่อินเดีย ศรีลังกา จีนตอนใต้ ไต้หวัน ญี่ปุ่น ภูมิภาคมาเลเซีย ฟิลิปปินส์ และออสเตรเลีย ในไทยพบแทบทุกภาค ยกเว้นภาคเหนือ ขึ้นตามป่าดิบแล้ง ป่าดิบชื้น หรือเขาหินปูน ความสูงถึงประมาณ 1400 เมตร ในอินเดียผลดิบใช้ปรุงอาหาร ลำต้นใช้ทำเชือก ใบและรากใช้ฆ่าพยาธิ มีฤทธิ์เป็นยาสมาน แก้โรคท้องร่วง