เฟินขึ้นบนพื้นดิน เลื้อยยาวได้ถึง 10 ม. หรือยาวกว่านี้ เหง้าทอดนอน มีขนสีน้ำตาล ใบประกอบ 2–3 ชั้น ก้านใบมีครีบแคบ ๆ มีขนประปราย ปลายแยกสองครั้ง แกนกลางใบประกอบแรกยาว 2–4 มม. ปลายงัน มีขนสีน้ำตาล แกนกลางใบประกอบชั้นที่สองแยกเป็นใบประกอบย่อย กว้าง 4–26 ซม. ยาว 10–28 ซม. โคนแกนใบประกอบมีข้อ มีใบย่อย 3–6 คู่ ยาวเท่า ๆ กัน รูปขอบขนานแกมรูปใบหอก ยาว 4.5–10 ซม. ปลายแหลมยาว โคนคล้ายเงี่ยงรูปใบหอก ขอบจักซี่ฟัน แผ่นใบบาง ก้านใบย่อยยาว 1–7 มม. โคนก้านมีข้อ เส้นแขนงใบแยกเป็นคู่ อับสปอร์เรียงเป็นกลุ่ม กว้างประมาณ 1 มม. ยาว 2–7 มม.

พบที่อินเดีย ภูฏาน เนปาล จีนตอนใต้ ไห่หนาน ไต้หวัน พม่า ภูมิภาคอินโดจีนและมาเลเซีย ฟิลิปปินส์ นิวกินี และไมโครนีเซีย ในไทยพบทุกภาค ขึ้นตามชายป่า ที่โล่งที่ลาดชัน ความสูงถึงประมาณ 800 เมตร

ชื่อสามัญ  String fern

ชื่ออื่น   กะฉอด (ภาคตะวันออกเฉียงใต้); กูดคือ (น่าน); ตีนตะขาบ (พิจิตร); รีบูบาซา, ลิบูบือซา (มาเลย์-นราธิวาส); ลิเภา, สายพานผี, อู่ตะเภา (ภาคใต้); ลิเภาใหญ่ (ปัตตานี); หญ้ายายเภา (จันทบุรี, ภาคใต้); หมอยแม่ม่าย (นครราชสีมา, ราชบุรี)