ไม้พุ่ม ทนน้ำท่วม สูง 3–6 ม. หูใบยาว 0.5–1 ซม. ร่วงเร็ว ใบเรียงเวียนหรือเรียงตรงข้ามหนาแน่นช่วงปลายกิ่ง รูปไข่กลับหรือรูปใบหอกกลับ ยาว 3–20 ซม. ขอบใบเรียบ มักม้วนใกล้โคนใบ ก้านใบยาวได้ถึง 2.5 ซม. ดอกอยู่ภายในฐานดอกที่ขยายออกเดี่ยว ๆ ตามซอกใบ รูปรีกว้างหรือรูปไข่ เส้นผ่านศูนย์กลาง 2–3 ซม. สุกสีชมพู แดง หรือดำ ก้านยาวได้ถึง 3 ซม. ช่องเปิดกว้าง 2–3 มม. บุ๋มเล็กน้อย ด้านในมีขนสั้นประปราย (ดูข้อมูลเพิ่มเติมที่ ไทร, สกุล)

พบที่อินเดีย ภูฏาน บังกลาเทศ จีนตอนใต้ พม่า ภูมิภาคอินโดจีน และคาบสมุทรมาเลเซีย ในไทยพบทุกภาค ขึ้นตามโขดหินริมลำธาร ในป่าเบญจพรรณ ป่าดิบแล้ง ป่าดิบชื้น และป่าดิบเขา ความสูงถึงประมาณ 1600 เมตร อยู่ภายใต้สกุลย่อย Ficus

ชื่ออื่น   ซูนอ (มาเลย์-นราธิวาส); เดื่อน้ำ (ทั่วไป)