ไม้ต้นผลัดใบ สูงได้ถึง 30 ม. เปลือกแตกเป็นร่องลึกตามยาว มีขนยาวและขนรูปดาวตามกิ่ง หูใบด้านนอก แผ่นใบด้านล่าง ก้านใบ ก้านดอก และกลีบเลี้ยงด้านนอก หรือเกลี้ยง หูใบรูปใบหอก ยาวได้ถึง 7 ซม. ใบรูปรี รูปขอบขนาน หรือแกมรูปไข่ ยาว 10–30 ซม. ปลายมน โคนรูปลิ่มกว้างหรือเว้าตื้น เส้นแขนงใบข้างละ 10–20 เส้น ก้านใบยาว 2.5–6.5 ซม. ช่อดอกยาว 3–10 ซม. ช่ออ่อนมีใบประดับหุ้ม มี 4–7 ดอก เรียงซิกแซ็กด้านเดียว ก้านดอกหนา ยาว 1–2 มม. หลอดกลีบเลี้ยงยาวประมาณ 5 มม. กลีบยาว 2 กลีบ รูปใบหอก ยาว 1–2 ซม. กลีบสั้น 3 กลีบ รูปสามเหลี่ยม ยาว 4–6 มม. ดอกสีขาวอมชมพู มีสีเข้มด้านใน กลีบรูปใบหอก ยาว 4–6 ซม. ด้านนอกมีขนสั้น เกสรเพศผู้มีประมาณ 30 อัน ก้านชูอับเรณูสั้น โคนแผ่กว้าง อับเรณูยาวประมาณ 5 มม. รยางค์รูปเส้นด้าย ยาวประมาณกึ่งหนึ่งของอับเรณู รังไข่มีขนสั้นนุ่ม หลอดกลีบเลี้ยงหุ้มผลเรียบ เส้นผ่านศูนย์กลาง 1.5–3.5 ซม. ปีกยาว 2 ปีก ยาว 8–15 ซม. ปีกสั้น 3 ปีก รูปรีกว้าง ยาว 1.5–2 ซม. ขอบพับกลับ (ดูข้อมูลเพิ่มเติมที่ ยาง, สกุล)

พบที่พม่า ภูมิภาคอินโดจีน และคาบสมุทรมลายูตอนบน ในไทยพบทุกภาค ขึ้นกระจายหรือเป็นกลุ่มหนาแน่นตามป่าเต็งรัง ป่าสน หรือป่าดิบแล้ง ความสูงถึงประมาณ 1300 เมตร ทางภาคใต้มักพบกระจายใกล้ริมฝั่งทะเล ซึ่งส่วนต่าง ๆ มักเกลี้ยง ส่วนทางภาคตะวันออกเฉียงเหนือพบทั้งมีขนและเกลี้ยง ต้นที่เกลี้ยงเคยแยกเป็น var. subnudus Ryan & Kerr

ชื่ออื่น   กุง (Malay-Peninsular); เกาะสะเตียง (Lawa-Chiang Mai); คราด (So-Nakhon Phanom); ซาด (Northeastern); ตะแบง (Eastern); ตะลาอ่ออาหมื่อ (Karen-Chiang Mai); ตาด (Chanthaburi, Phitsanulok); ยางเหียง (Chanthaburi, Ratchaburi); ล่าทะยอง (Karen-Chiang Mai); สะแบง (Northeastern, Uttaradit); สาละอองโว (Karen-Kanchanaburi); เห่ง (Lue-Nan); เหียง (ทั่วไป); เหียงพลวง, เหียงโยน (ประจวบคีรีขันธ์)