| ยางขน
| | | วันที่ 28 เมษายน 2560 |
| Dipterocarpus baudii Korth. |
|
ไม้ต้น ส่วนต่าง ๆ มีขนกระจุกยาวสีน้ำตาลแดงหนาแน่น ขนยาว 3–4 มม. หูใบรูปแถบ ยาวได้ถึง 15 ซม. ใบรูปรีกว้าง ยาว 15–35 ซม. ปลายแหลมยาว โคนแหลม กลม หรือเว้าตื้น เส้นแขนงใบข้างละ 12–18 เส้น ก้านใบยาว 3–6 ซม. ช่อดอกยาว 3–5 ซม. มี 3–6 ดอก ก้านดอกสั้นมาก หลอดกลีบเลี้ยงยาวประมาณ 1 ซม. กลีบยาวยาวประมาณ 1.5 ซม. กลีบสั้นยาว 3–5 มม. กลีบดอกยาว 4–6 ซม. ด้านนอกมีขนรูปดาวสั้นประปราย เกสรเพศผู้ 30 อัน อับเรณูยาว 7–9 มม. หลอดกลีบเลี้ยงหุ้มผลเรียบ ยาว 2–2.5 ซม. ปีกยาวยาว 10–20 ซม. ปีกสั้นยาว 1.5–3 ซม. ปีกสั้นขอบพับกลับเล็กน้อย
พบที่พม่า กัมพูชา เวียดนามตอนใต้ คาบสมุทรมลายู และสุมาตรา ในไทยพบทางภาคตะวันออกเฉียงใต้ ภาคตะวันตกเฉียงใต้ และภาคใต้ ขึ้นตามป่าดิบแล้งที่ค่อนข้างชื้น และป่าดิบชื้น ความสูงถึงประมาณ 550 เมตร
| | | | ชื่ออื่น ยางกล่อง (ตราด); ยางขน (จันทบุรี, ตราด); ยางแดง (ตรัง); ยางมดคัน (นครศรีธรรมราช); ยางเยือง (ภาคใต้); ยูงกระเบื้อง (ชุมพร); ยูงขน (จันทบุรี, ตราด); ยูงแดง, ยูงใบใหญ่ (ระนอง, สุราษฎร์ธานี); ยูงหัวแหวน (ระนอง); ยูงเหียง (ตรัง)
| | ยางขน: ส่วนต่าง ๆ มีขนกระจุกยาวสีน้ำตาลแดงหนาแน่น หลอดกลีบเลี้ยงหุ้มผลเรียบ (ภาพ: มานพ ผู้พัฒน์, ราชันย์ ภู่มา)
|
|
|
เอกสารอ้างอิง | Ashton, P. (1982). Dipterocarpaceae. In Flora Malesiana Vol. 9: 291–326. |
| Li, X.W., J. Li and P.S. Ashton. (2007). Dipterocarpaceae in Flora of China Vol. 13: 48–49. |
| Pooma, R. and M. Newman. (2001). Checklist of Dipterocarpaceae in Thailand. Thai Forest Bulletin (Botany) 29: 119–140. |
| Smitinand, T., J.E. Vidal and P.H. Hô. (1990). Dipterocarpaceae. Flore du Cambodge, du Laos et du Vietnam 25: 16–45. |