ไม้พุ่มหรือไม้ต้น สูงได้ถึง 12 ม. เปลือกสีน้ำตาลแตกเป็นสะเก็ด หูใบยาว 2.5–3.6 ซม. โคนด้านในมี 280–310 ต่อม เรียง 18–20 ชั้น ใบรูปไข่ ยาว 5.5–11 ซม. ปลายมนกลม ก้านใบยาว 1.5–2.6 ซม. ช่อดอกมี 3–7 ดอก ใบประดับย่อยแยก 2 แฉก ยาวประมาณ 2.5 มม. มีต่อมด้านใน 2–8 ต่อม กลีบเลี้ยงรูปไข่ ยาว 2–3 มม. ดอกสีขาวเปลี่ยนเป็นสีน้ำตาล กลีบรูปสามเหลี่ยมแคบ ยาว 3–3.5 มม. ขอบกลีบมีขนช่วงบน รยางค์จักเป็นพู่ อับเรณูปลายมีรยางค์ 1 อัน ก้านเกสรเพศเมียยาวประมาณ 2 มม. ผลรูปไข่ ยาวประมาณ 1.5 ซม. ผิวเป็นร่างแห ต้นอ่อนใต้ใบเลี้ยงยาว 9–17 ซม. โค้งงอ มีสันตามยาว ชี้ขึ้นหรือลง เรียวยาวไม่เท่ากัน ปลายแหลม โคนสีแดง(ดูข้อมูลเพิ่มเติมที่ โปรงขาว, สกุล)

พบที่เวียดนาม ภูมิภาคมาเลเซีย ฟิลิปปินส์ ในไทยพบทางภาคตะวันออกเฉียงใต้ และภาคใต้ โดยเฉพาะฝั่งอ่าวไทย คำระบุชนิดตั้งตามนักพฤกษศาสตร์ชาวดัตช์ Alexander Zippelius (1797–1828)