ไม้ต้น สูงได้ถึง 10 ม. ใบรูปเกือบกลม กว้างและยาวประมาณ 12 ซม. ปลายแฉกลึกเกือบกึ่งหนึ่ง แผ่นใบด้านล่างมีขนประปราย เส้นโคนใบข้างละ 4–6 เส้น ก้านใบยาว 2–3 ซม. ช่อดอกมี 6–10 ดอก ก้านดอกหนา ยาว 1–1.5 ซม. ใบประดับย่อยติดประมาณกึ่งกลางก้านดอก ตาดอกรูปกระบอง มีสันนูน 4–5 สัน ยาว 3–4 ซม. มีขนกำมะหยี่หนาแน่น ฐานดอกยาว 0.7–1.2 ซม. ดอกสีชมพูหรือม่วง กลีบรูปใบหอก ยาว 3–5 ซม. ก้านกลีบยาว 0.5–1 ซม. เกสรเพศผู้ 3 อัน ก้านชูอับเรณูยาวเท่า ๆ กลีบดอก โคนเชื่อมติดกัน 3–4 มม. เกสรเพศผู้ที่เป็นหมัน 5–6 อัน รูปเส้นด้าย ยาว 0.6–1 ซม. รังไข่มีขนกำมะหยี่หนาแน่น ก้านเกสรเพศเมียโค้งงอ ยาวเท่า ๆ เกสรเพศผู้ ฝักรูปแถบ ยาว 20–30 ซม. มี 10–15 เมล็ด

เข้าใจว่ามีถิ่นกำเนิดในเอเชียเขตร้อน ตัวอย่างพรรณไม้ต้นแบบเก็บจากฟิลิปปินส์ ในไทยพบปลูกตามสองข้างถนนและสวนสาธารณะ พบน้อยที่กระจายในธรรมชาติ ส่วนชงโคที่ปลูกเป็นไม้ประดับและไม่ติดผล เกสรเพศผู้ 5 อัน เป็นหมัน ซึ่งเป็นดอกไม้ประจำเกาะฮ่องกง ชื่อสามัญคือ Hong Kong orchid tree ชื่อวิทยาศาสตร์คือ Bauhinia x blakeana Dunn เป็นลูกผสมของ B. purpurea L. และ B. variegata L. คำระบุชนิดตั้งตาม Sir Henry Arthur Blake ผู้ปกครองเกาะฮ่องกงช่วงปี ค.ศ. 1989–1903

ชื่อสามัญ  Orchid tree, Purple Bauhinia

ชื่ออื่น   กะเฮอ (กะเหรี่ยง-แม่ฮ่องสอน); ชงโค (ภาคกลาง); สะเปซี (กะเหรี่ยง-แม่ฮ่องสอน); เสี้ยวดอกแดง (ภาคเหนือ); เสี้ยวหวาน (แม่ฮ่องสอน)