เฟินขึ้นบนดิน เหง้าหนา เกล็ดรูปรีสีน้ำตาลดำ ขอบบาง ยาวประมาณ 4 ซม. ใบประกอบปลายคี่ รูปขอบขนาน ยาวได้ถึง 4 ม. รวมก้านใบที่ยาวได้ถึง 1 ม. ใบย่อยช่วงโคนมักลดรูปคล้ายหนาม ใบย่อยรูปแถบ ยาว 30–50 ซม. ปลายกลมหรือมน ปลายมีติ่งแหลม โคนเรียวสอบถึงกลม ก้านใบสั้นหรือยาวได้ถึง 2.5 ซม. เส้นกลางใบมีริ้ว ช่องร่างแหเรียงเป็นระเบียบ ยอดอ่อนสีแดง ใบที่มีสปอร์อยู่ช่วงปลายต้น ขนาดเล็กกว่าใบช่วงล่าง กลุ่มอับสปอร์กระจายทั่วแผ่นใบด้านล่าง มีต่อม (paraphyses) เป็นตุ่ม ปลายจักเป็นพู

พบในเขตร้อน ในไทยพบแถบพื้นที่ที่น้ำทะเลท่วมถึง และชายป่าโกงกาง ใบอ่อนกินเป็นผักสด รากมีสรรพคุณเป็นยาปฏิชีวนะ

สกุล Acrostichum L. มี 3 ชนิด พบในเขตร้อน ขึ้นตามพื้นที่น้ำทะเลท่วมถึง ในไทยมี 2 ชนิด อีกชนิดคือ A. speciosum Willd. ต้นเล็กกว่า เกล็ดที่เหง้าขนาดใหญ่กว่า ปลายใบแหลมยาว โคนเรียวแคบ ชื่อสกุลมาจากภาษากรีก “akros” ปลายหรือยอด และ “stichos” แถว หมายถึงใบช่วงปลายใบประกอบที่สร้างสปอร์

ชื่อสามัญ  Golden leather fern, Mangrove fern

ชื่ออื่น   ปรงไข่, ปรงทอง, ปรงทะเล (ภาคกลาง); ปีโย (มาเลย์-สตูล)