เฟินขึ้นบนพื้นดิน เหง้าทอดนอนแยกสองแฉก เส้นผ่านศูนย์กลาง 3–5 มม. ปลายเหง้ามีเกล็ดรูปโล่ ยอดอ่อนมีขนสีน้ำตาลแดงหนาแน่น ใบแตกออกจากลำต้นห่าง ๆ กัน ก้านใบส่วนมากยาวมากกว่า 1 ม. ส่วนโคนอวบอ้วน แยกเป็นใบย่อย 2–3 ครั้ง เท่า ๆ กัน ระหว่างง่ามมีตา ก้านสั้นหรือไร้ก้าน แผ่นใบรูปขอบขนาน กว้าง 8–20 ซม. ยาว 20–50 ซม. ปลายเรียวแหลม โคนเรียวแคบ จักลึกเป็นพูรูปแถบ ปลายมน กลม หรือเว้าตื้น กว้างประมาณ 5 มม. ยาวได้ถึง 7 ซม. ขอบเรียบ เส้นใบแตกเป็นง่าม กลุ่มอับสปอร์กลม เรียงเป็นแถวระหว่างเส้นใบข้างละแถว

พบที่ภูมิภาคมาเลเซีย และฟิลิปปินส์ ในไทยพบที่เขาใหญ่ จังหวัดนครนายก ภาคตะวันตกเฉียงใต้ที่แก่งกระจาน จังหวัดเพชรบุรี และภาคใต้ ขึ้นตามป่าพรุ หรือชายป่าดิบชื้น และที่โล่งข้างถนน ทำให้มีชื่อสามัญว่า Roadside fern

สกุล Dicranopteris Bernh. มีมากกว่า 10 ชนิด พบในเขตร้อนและกึ่งเขตร้อน ในไทยมี 4 ชนิด ชื่อสกุลมาจากภาษากรีก “dikranos” แยกสองง่าม และ “pteris” เฟิน ตามลักษณะใบ

ชื่อสามัญ  Roadside fern

ชื่ออื่น   กล่ำ (นราธิวาส); โชน (ทั่วไป); ลือแซ (มาเลย์-นราธิวาส)