ไม้ล้มลุก สูง 20–70 ซม. ลำต้นบางครั้งเกลี้ยง ใบรูปรีหรือรูปไข่ ยาว 1–6 ซม. ปลายและโคนแหลม เส้นโคนใบข้างละ 1–2 เส้น แผ่นใบเกลี้ยงหรือมีขนประปราย ก้านใบยาว 2–3 มม. ช่อดอกแบบช่อกระจุก มีได้ถึง 10 ดอก กลีบดอกและกลีบเลี้ยงจำนวนอย่างละ 4 กลีบ ฐานดอกยาวประมาณ 5 มม. มีติ่งขนเรียง 3–4 วง กลีบเลี้ยงรูปไข่ ยาว 4–6 มม. กลีบดอกยาว 0.7–1 ซม. เกสรเพศผู้ 8 อัน อับเรณูยาว 3–4 มม. ปลายเป็นจะงอยสั้น ๆ รังไข่สั้นกว่าฐานดอก ปลายมีขนแข็งตามแนวประสาน ผลรูปคนโท ยาว 7–8 มม.

พบที่พม่า และลาว ในไทยพบกระจายห่าง ๆ ทางภาคเหนือตอนล่างที่ตาก และภาคตะวันตกเฉียงใต้ที่กาญจนบุรี ขึ้นตามที่โล่งบนเขาหินปูน ความสูง 200–300 เมตร

ชื่ออื่น   เอนอ้าขนแข็ง, เอ็นอ้าวิเชียร (ทั่วไป)