ไม้ต้น สูงได้ถึง 15 ม. สิ่งปกคลุมหนาแน่นตามกิ่งอ่อนและก้านดอก หูใบยาวประมาณ 2 มม. ใบรูปขอบขนาน ยาว 10–32 ซม. ขอบจักฟันเลื่อย ต่อมติดที่โคนเส้นกลางใบด้านล่าง ก้านใบยาว 1–5 ซม. ช่อดอกมีหลายช่อ ยาว 10–35 ซม. ดอกเพศเมียมี 10–23 ดอก ใบประดับยาว 1–3 มม. โคนมีต่อมคู่ ดอกเพศผู้ก้านดอกยาว 2.5–5 มม. กลีบเลี้ยงรูปรี ยาว 2.5–3 มม. กลีบดอกรูปขอบขนาน ยาวเท่า ๆ กลีบเลี้ยง เกสรเพศผู้ 10–12 อัน ดอกเพศเมียก้านดอกยาว 2–4 มม. ในผลยาว 3–5 มม. กลีบเลี้ยงรูปรี ยาว 2.5–3 มม. มีขนหนาแน่น ไม่มีกลีบดอกหรือลดรูป ก้านเกสรเพศเมียแยกกัน ยอดเกสรยาว 3–4 มม. ผลกลม เส้นผ่านศูนย์กลาง 6–8 มม. มีขนสั้นนุ่มประปราย

พบที่อินเดีย เนปาล ภูฏาน บังกลาเทศ พม่า และภูมิภาคอินโดจีน ในไทยกระจายพบแทบทุกภาค ยกเว้นภาคใต้ ขึ้นตามป่าเบญจพรรณ ป่าเต็งรัง และป่าดิบแล้ง ความสูงถึงประมาณ 1000 เมตร

ชื่ออื่น   ควะวู (กะเหรี่ยง-กาญจนบุรี); เซ่งเค่คัง (กะเหรี่ยง-แม่ฮ่องสอน); เปล้าหลวง (ภาคเหนือ); เปล้าใหญ่ (ภาคกลาง); เปาะ (กำแพงเพชร); สะกาวา, ส่ากูวะ (กะเหรี่ยง-แม่ฮ่องสอน); ห้าเยิ่ง (เงี้ยว-แม่ฮ่องสอน)