ไม้พุ่ม สูง 1–5 ม. มีขนรูปดาวหนาแน่นตามกิ่ง และแผ่นใบทั้งสองด้าน ใบรูปรี รูปไข่ หรือรูปขอบขนาน ยาว 5–20 ซม. โคนเบี้ยว ขอบใบจักฟันเลื่อย เส้นโคนใบข้างละ 1–2 เส้น ก้านใบยาว 0.5–2.5 ซม. มีขนสั้นนุ่มหนาแน่น ช่อดอกแบบช่อกระจุกคล้ายช่อเชิงลด ออกตามซอกใบ ยาวได้ถึง 3 ซม. ก้านดอกมีข้อ กลีบเลี้ยงยาว 1–1.5 ซม. ด้านนอกมีขนละเอียด ดอกสีม่วงอมแดง กลีบรูปใบหอก ยาว 2–2.5 ซม. รังไข่เป็นสัน มีขนเป็นตุ่ม ก้านเกสรเพศเมียยาวเท่า ๆ รังไข่ ยอดเกสรจัก 5 พู ผลรูปขอบขนาน ยาว 3.5–4 ซม. มี 5 สัน ปลายเป็นจะงอย มีขนยาวและตุ่มหนาแน่น เมล็ดขนาดเล็กจำนวนมาก (ดูข้อมูลเพิ่มเติมที่ ขี้อ้น, สกุล)

พบที่อินเดีย จีนตอนใต้ พม่า ภูมิภาคอินโดจีนและมาเลเซีย ถึงฟิลิปปินส์ ในไทยพบทุกภาค ขึ้นตามป่าเบญจพรรณ ป่าเต็งรัง ป่าดิบแล้ง และป่าดิบชื้น ความสูงถึงประมาณ 1000 เมตร

ชื่ออื่น   ขี้ตุ่น (ภาคตะวันออกเฉียงใต้); ขี้อ้น (ภาคใต้); ช้าปาน (ภาคตะวันออกเฉียงใต้); ปอขี้ต้น (หนองคาย); ปอด่อน (พิษรุโลก); ปอเต่าไห้ (ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ, ภาคเหนือ); พังแระ, หูหมี (ภาคใต้)