ไม้พุ่ม สูง 1–3 ม. ใบรูปไข่ ยาว 7–15 ซม. ปลายจักเป็นติ่งแหลม โคนเว้าตื้น ขอบจักฟันเลื่อยซ้อน เส้นโคนใบข้างละ 2–3 เส้น ก้านใบยาวได้ถึง 1 ซม. หลอดกลีบเลี้ยงยาวได้ถึง 2 ซม. มีขนกระจุกรูปดาวหนาแน่นด้านนอก ดอกสีขาว มีสีเหลืองแต้มที่โคน กลีบรูปใบพาย แยกกัน ขนาดไม่เท่ากัน ยาว 2.5–3 ซม. ที่โคนก้านกลีบมีรยางค์เป็นติ่ง 1 คู่ รังไข่มีตุ่มและขนหนาแน่น ล้อมรอบด้วยวงเกสรเพศผู้ ก้านเกสรเพศเมียแยกเป็น 5 แฉก รูปเส้นด้าย ผลรูปทรงกระบอก ยาว 3–4 ซม. มี 5 สัน ปลายเป็นจะงอย มีขนกระจุกรูปดาวหนาแน่น เมล็ดรูปรีกว้าง ยาวประมาณ 2 มม. (ดูข้อมูลเพิ่มเติมที่ ขี้อ้น, สกุล)

พบที่จีนตอนใต้ พม่า ภูมิภาคอินโดจีน คาบสมุทรมลายู สุมาตรา ชวา และบอร์เนียว ในไทยพบทุกภาค ขึ้นตามชายป่าดิบแล้ง และป่าดิบชื้น ความสูงถึงประมาณ 350 เมตร

ชื่ออื่น   ขี้อ้น, ปอขี้อ้น (ภาคเหนือ); มูเระตาเราะ (มาเลย์-ภาคใต้)