ไม้พุ่มหรือไม้ต้น ส่วนมากสูง 4–5 ม. ลำต้นแคระแกร็น หรืออาจสูงได้ถึง 15 ม. เปลือกค่อนข้างหนา ลอกเป็นแผ่นคล้ายเปลือกแบบตะแบก ใบรูปไข่หรือรูปไข่กลับ ยาว 4–10 ซม. แผ่นใบเกลี้ยง ก้านใบยาว 2–4 มม. ช่อดอกออกตามปลายกิ่ง ยาว 2–5 ซม. ก้านดอกเทียมยาว 0.8–1 ซม. หลอดกลีบเลี้ยงเรียบ กลีบรูปสามเหลี่ยม ยาวประมาณ 5 มม. เกลี้ยง ดอกสีขาว กลีบรูปรีเกือบกลม ยาว 1.2–1.5 ซม. ก้านกลีบยาว 0.8–1 ซม. เกสรเพศผู้วงนอก 10–12 อัน ก้านชูอับเรณูสีม่วง อับเรณูสีดำ วงในสีเขียวอมขาว อับเรณูสีเหลือง รังไข่เกลี้ยง ผลรูปรี ยาว 2–2.5 ซม. หลอดกลีบเลี้ยงรูปรีกว้าง กว้าง 1–1.5 ซม. ยาวประมาณ 1 ซม. กลีบยาว 5–7 มม.

พืชถิ่นเดียวของไทย พบทางภาคเหนือตอนล่างที่ดอยหัวหมด จังหวัดตาก และภาคตะวันตกเฉียงใต้ที่กาญจนบุรี ขึ้นบนเขาหินปูนที่เปิดโล่ง ความสูง 750–1000 เมตร

ชื่ออื่น   ตะแบกขาว, เสลาหัวหมด (ทั่วไป)