ไม้เถา ใบรูปรีถึงรูปใบหอก ยาว 2–15 ซม. ปลายแหลมยาว ก้านใบยาว 0.3–2 ซม. ช่อดอกยาว 3–10 ซม. ก้านช่อยาวประมาณ 3.5 ซม. กลีบเลี้ยงรูปสามเหลี่ยม ตั้งตรง ยาว 3–7 มม. ดอกสีขาวอมเหลืองหรือเขียว หลอดกลีบดอกยาว 0.6–1 ซม. กลีบรูปไข่ ปลายกลม ยาว 0.5–1 ซม. ด้านนอกมีขนสั้นนุ่ม ก้านชูอับเรณูยาวประมาณ 2 มม. ติดประมาณใต้จุดกึ่งกลางหลอดกลีบดอก อับเรณูยาวประมาณ 3 มม. โคนเป็นเงี่ยง จานฐานดอกเกลี้ยงหรือมีขนประปราย ก้านเกสรเพศเมียรวมยอดเกสรยาวประมาณ 6 มม. มีขนสั้นนุ่ม ผลเป็นฝักคู่ ยาว 8–14 ซม. กว้าง 1.5–3.5 ซม. เมล็ดรูปรี แบน ๆ ยาวประมาณ 1 ซม. กระจุกขนยาว 3–4 ซม.

พบที่ปากีสถาน อินเดีย พม่า จีน และเวียดนาม ในไทยพบแทบทุกภาค ยกเว้นภาคใต้ ขึ้นตามป่าดิบแล้ง ความสูงถึงประมาณ 350 เมตร เป็นไม้ประดับ ในอินเดีย เถาใช้สานตะกร้า

ชื่อพ้อง  Peltanthera solanacea Roth

ชื่ออื่น   ชำมะนาดเล็ก (ภาคกลาง); ฟูมฟูม (ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ); หญ้าช้างน้อย, หญ้าช้างย้อย, หางเม่นเครือ (ภาคเหนือ); อุ่มฟูม (ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ)