เฟินอิงอาศัย มีขนกระจุกรูปดาวสีน้ำตาลแดงหนาแน่นตามเหง้าและใบอ่อนทั้งสองด้าน เหง้าทอดยาว เส้นผ่านศูนย์กลางประมาณ 1 มม. เกล็ดสีน้ำตาลเข้ม รูปโล่หรือรูปสามเหลี่ยม ยาวประมาณ 1 มม. ขอบจัก ขอบช่วงโคนมีขนครุย แผ่นใบหนา เรียงห่าง ๆ ใบไม่สร้างสปอร์รูปกลม รูปรี รูปไข่ หรือรูปใบหอก ยาว 1–7 ซม. ปลายมน แผ่นหนา เส้นแขนงใบไม่ชัดเจน ก้านใบยาว 2–8 มม. ใบสร้างสปอร์รูปขอบขนานถึงรูปแถบ ยาว 3–25 ซม. ปลายแหลม มน หรือกลม ก้านใบยาว 5–10 มม. กลุ่มอับสปอร์เรียงใกล้ขอบใบเป็นแถวยาว กว้างประมาณ 2 มม.

พบที่อินเดีย บังกลาเทศ จีนตอนใต้ พม่า ลาว กัมพูชา ภูมิภาคมาเลเซีย นิวกินีฟิลิปปินส์ ในไทยพบมากทางภาคใต้ ขึ้นตามต้นไม้ในป่าดิบแล้ง และป่าดิบชื้น ความสูงระดับต่ำ ๆ และชายป่าพรุ มีสรรพคุณแก้อาการคัน พิษงู ตะขาบ และแมงป่อง

ชื่ออื่น   กีบม้าลม (ภาคเหนือ); เกล็ดนาคราช (ภาคกลาง); มันเหี้ย (ชลบุรี); อีแปะ (ตราด)