ไม้พุ่มหรือไม้ต้น น้ำยางสีขาว มักมีขนสั้นนุ่มตามกิ่งอ่อน แผ่นใบด้านล่าง และช่อดอก กิ่งแก่ส่วนมากมีช่องอากาศ ใบเรียงตรงข้าม ปลายส่วนมากแหลมยาว ช่อดอกแบบช่อกระจุก ออกตามปลายกิ่ง กลีบดอกและกลีบเลี้ยงอย่างละ 5 กลีบ โคนกลีบเลี้ยงด้านในมีเกล็ดต่อมส่วนมากแผ่กว้าง ดอกรูปดอกเข็มหรือรูปกรวย กลีบเรียงซ้อนทับด้านซ้ายในตาดอก แผ่นกลีบส่วนมากมีปุ่มขนกระจาย ส่วนมากมีกะบัง แยกเป็นกะบังหน้ากลีบดอก (antepetalous) ที่มักเชื่อมติดกลีบดอก กะบังระหว่างกลีบดอก (alternipetalous) หรือมีกะบังย่อยอยู่ระหว่างกะบังทั้ง 2 ชั้น (alternate corona lobes) ที่ส่วนมากออกเดี่ยว ๆ ขนาดเล็ก เกสรเพศผู้ 5 อัน ติดบนปากหลอดหรือภายในหลอดกลีบดอก ก้านชูอับเรณูสั้น อับเรณูรูปหัวลูกศร ส่วนมากมีขนสั้นนุ่ม แนบติดยอดเกสรเพศเมีย ไม่มีจานฐานดอก รังไข่มี 2 คาร์เพล แยกกันหรือติดกันเรียวยาวเป็นก้านเกสรเพศเมีย ออวุลจำนวนมาก ผลเป็นฝักคู่ รูปกระสวย ติดกันหรือแยกกัน เมล็ดรูปแถบ ที่โคนมีกระจุกขน ชี้เข้าหาโคนฝัก

สกุล Wrightia มีประมาณ 24 ชนิด พบในแอฟริกา เอเชีย และออสเตรเลีย

ในไทยมีประมาณ 15 ชนิด และเป็นไม้ต่างถิ่นประดับหนึ่งชนิด คือ พุดพิชญา W. antidysenterica (L.) R.Br. ชื่อสกุลตั้งตามนักพฤกษศาสตร์ชาวอังกฤษ William Wright (1735–1819)

ไม้ต้น สูงได้ถึง 30 ม. ใบรูปรี รูปไข่กลับ หรือรูปขอบขนาน ยาว 3–12 ซม. ก้านใบยาว 3–8 มม. ช่อดอกยาว 4–7.5 ซม. ก้านดอกยาว 0.4–1 ซม. กลีบเลี้ยงรูปไข่ ยาว 1–5 มม. ดอกสีครีมหรืออมชมพูอ่อน มีกลิ่นหอม หลอดกลีบยาว 3–7 มม. กลีบรูปขอบขนาน ยาว 0.8–2.7 ซม. กะบัง 2 ชั้น มีขนสั้นนุ่ม กะบังหน้ากลีบดอกแนบติดกลีบดอกประมาณกึ่งหนึ่ง จักลึก กะบังระหว่างกลีบดอกรูปแถบ สั้นกว่าเล็กน้อย ปลายแยก 2 แฉก อับเรณูยาว 7–9 มม. รังไข่เกลี้ยง ก้านเกสรเพศเมียยาว 0.8–1 ซม. รวมยอดเกสร ผลเรียงติดกัน แยกกันเมื่อแตก ผิวไม่มีช่องอากาศ มีขนละเอียด ยาว 10–38 ซม. เมล็ดยาว 1–1.6 ซม. กระจุกขนยาว 1–4 ซม.

พบที่จีนตอนใต้ พม่า ภูมิภาคอินโดจีน ภูมิภาคมาเลเซีย และออสเตรเลีย ในไทยพบทุกภาค ขึ้นตามชายป่าดิบแล้ง และป่าเบญจพรรณ ความสูงถึงประมาณ 400 เมตร คล้ายกับโมกมัน W. arborea (Dennst.) Mabb. ที่ฝักมีช่องอากาศชัดเจน และดอกไม่มีกลิ่นหอม สารสกัดจากรากและเปลือกใช้รักษาวัณโรคต่อมน้ำเหลืองบริเวณคอ

ชื่ออื่น   มูก (ภาคกลาง); มูกเกื้อ (จันทบุรี); โมก, โมกมัน (ทั่วไป)

ไม้พุ่ม สูงได้ประมาณ 5 ม. ใบรูปไข่ รูปใบหอก หรือแกมรูปไข่กลับ ยาว 3–10 ซม. ก้านใบยาว 3–5 มม. ช่อดอกยาว 2–4 ซม. ก้านดอก ยาว 3–7 มม. กลีบเลี้ยงรูปไข่ ยาว 1–3 มม. มีขนครุย ดอกสีแดงอมส้ม หลอดกลีบยาว 3–6 มม. กลีบรูปขอบขนาน ยาว 1–1.7 ซม. กะบังชั้นเดียว แนบติดกลีบดอก ยาว 3–4 มม. ปลายจักมนหรือแหลมไม่เป็นระเบียบ อับเรณูยาว 7–9 มม. รังไข่มีขนละเอียด ก้านเกสรเพศเมียยาว 5–6 มม. รวมยอดเกสร ผลแยกกัน มีขนละเอียดกระจาย ไม่มีช่องอากาศ ยาว 10–15 ซม. เมล็ดยาวประมาณ 1 ซม. กระจุกขนยาวประมาณ 2 ซม.

พืชถิ่นเดียวของไทย พบที่สามร้อยยอด จังหวัดประจวบคีรีขันธ์ ขึ้นตามเขาหินปูนเตี้ย ๆ ความสูงถึงประมาณ 300 เมตร

ไม้พุ่ม อาจสูงได้ถึง 5 ม. ใบรูปรี ยาว 3–15 ซม. แผ่นใบเกลี้ยง ก้านใบยาว 2–6 มม. ช่อดอกยาว 1–4 ซม. ก้านดอกยาว 0.5–1.5 ซม. กลีบเลี้ยงรูปไข่ขนาดเล็ก ดอกสีเหลืองหรืออมเขียว หลอดกลีบดอกยาว 1–2 มม. กลีบรูปรีหรือรูปขอบขนาน ยาว 4–8 มม. กะบัง 3 ชั้น กะบังหน้ากลีบดอกเชื่อมติดโคนกลีบดอก ปลายจักชายครุย ยาว 2.3–4.4 มม. กะบังระหว่างกลีบดอกปลายแยก 2 แฉก ยาว 1.5–3 มม. กะบังย่อย ยาว 0.8–1.5 มม. เกสรเพศผู้ติดบนปากหลอดกลีบดอก อับเรณูยาว 0.6–1 ซม. รังไข่เกลี้ยง ก้านเกสรเพศเมียยาว 3–3.3 มม. รวมยอดเกสร ผลกางออก เกลี้ยง มีช่องอากาศประปราย ยาว 16–20 ซม. เมล็ดยาวประมาณ 2.5 ซม. กระจุกขนยาวประมาณ 2 ซม.

พืชถิ่นเดียวของไทย พบทางภาคเหนือที่ตาก นครสวรรค์ ภาคตะวันออกเฉียงเหนือที่เลย ภาคกลางที่ราชบุรี สระบุรี และภาคตะวันตกเฉียงใต้ที่กาญจนบุรี ขึ้นตามหุบเขาหินปูนที่ค่อนข้างชุ่มชื้น ความสูง 100–800 เมตร คล้ายกับโมกเหลืองหอม W. laevis Hook.f. ที่กะบังหน้ากลีบดอกและกะบังระหว่างกลีบดอกยาวเท่า ๆ กัน และดอกมีกลิ่นหอม เขตการกระจายพันธุ์กว้าง พบที่จีนตอนใต้ พม่า ภูมิภาคอินโดจีนและมาเลเซีย ถึงออสเตรเลียตอนบน ในไทยพบทางภาคใต้ตามเขาหินปูนเตี้ย ๆ ที่สุราษฎร์ธานี นครศรีธรรมราช และพังงา

ไม้พุ่ม สูงได้ถึง 2 ม. ใบรูปรี รูปขอบขนานหรือรูปไข่กลับ ยาว 3.5–25 ซม. แผ่นใบมีจุดโปร่งแสงทั่วไป ก้านใบยาว 0.2–1 ซม. ช่อดอกยาว 2.5–4 ซม. ก้านดอกยาว 4–6 มม. กลีบเลี้ยงรูปไข่ ยาว 1–3 มม. ดอกสีชมพู แดง หรือขาว ดอกบานรูปกรวย หลอดกลีบดอกยาว 0.5–1.5 ซม. กลีบรูปไข่ ยาว 1–2.5 ซม. ปลายแหลมยาวหรือมน กะบัง 2 ชั้น กะบังหน้ากลีบดอกแนบติดกลีบดอก ยาว 1.5–4 ซม. กะบังระหว่างกลีบดอกสั้นกว่า เกสรเพศผู้ติดประมาณกึ่งกลางหลอดกลีบดอก อับเรณูยาว 5–6 มม. รังไข่เกลี้ยง ก้านเกสรเพศเมียยาว 3–5 มม. รวมยอดเกสร ผลปลายเชื่อมติดกันแล้วกางออก เกลี้ยง ไม่มีช่องอากาศ ยาว 13–30 ซม. เมล็ดยาว 1.5–2.5 ซม. ขนกระจุกยาว 2.5–5.5 ซม.

พบที่กัมพูชา เวียดนาม และคาบสมุทรมลายู ในไทยพบทางภาคตะวันออกเฉียงเหนือตอนบนที่นครพนม ภาตตะวันออกเฉียงใต้ที่จันทบุรี พบทั่วไปทางภาคใต้ และเป็นไม้ประดับ ขึ้นตามป่าดิบชื้น ความสูงถึงประมาณ 400 เมตร

ชื่อพ้อง  Cameraria dubia Sims

ชื่ออื่น   มุ, มูก (ตรัง); มูกมัน (ภูเก็ต); โมกแดง (ภาคใต้); โมกป่า (จันทบุรี)

ไม้พุ่ม สูงได้ถึง 5 ม. ใบรูปรี รูปขอบขนาน หรือแกมรูปไข่กลับ ยาว 2.5–15 ซม. แผ่นใบบาง ก้านใบยาว 2–5 มม. ช่อดอกยาว 3–7 ซม. มีได้ถึง 10 ดอก ก้านดอกยาว 1–1.6 ซม. กลีบเลี้ยงรูปไข่ ยาว 1.5–2 มม. โคนมีต่อมขนาดเล็กเรียวแคบ ดอกสีขาวนวลหรืออมเหลือง หลอดกลีบดอกยาว 5–6 มม. กลีบรูปขอบขนานแกมรูปไข่กลับ ยาว 1–1.5 ซม. กะบังชั้นเดียว ติดระหว่างกลีบดอก ปลายเป็นติ่งยาวประมาณ 1 มม. เกสรเพศผู้ติดที่ปากหลอดกลีบดอก อับเรณูยาวประมาณ 6 มม. มีขนสั้นนุ่ม รังไข่เกลี้ยง ก้านเกสรเพศเมียยาวประมาณ 8.5 มม. รวมยอดเกสร

พบที่กัมพูชา ในไทยพบทางภาคกลางตอนล่างที่นครสวรรค์ ภาคตะวันออกเฉียงใต้ที่จันทบุรี และภาคใต้ที่พัทลุง ขึ้นตามป่าดิบชื้นหรือป่าดิบแล้ง ความสูงระดับต่ำ ๆ เป็นไม้ประดับ คล้ายกับโมกชมพูและโมกน้ำผึ้ง Wrightia spp. ที่เป็นไม้ประดับ ซึ่งอาจเป็นลูกผสม มีกะบังชั้นเดียว อับเรณูมีขน แต่ใบค่อนข้างเกลี้ยงและขนาดเล็กกว่าโมกใบบาง

ไม้พุ่ม อาจสูงได้ถึง 10 ม. ใบรูปรี ยาว 9–21 ซม. ปลายบางครั้งมนหรือเว้าตื้น ก้านใบยาวประมาณ 1 ซม. ก้านช่อดอกยาว 0.8–2.3 ซม. ก้านดอกยาวประมาณ 5 มม. กลีบเลี้ยงรูปไข่ ยาว 3.7–5.5 มม. ดอกสีแดง โคนกลีบด้านนอกสีเขียว หลอดกลีบดอกยาวประมาณ 2 มม. กลีบรูปไข่กลับ ยาว 1.7–2 ซม. กะบังชั้นเดียว เชื่อมติดกันเป็นวงแนบติดโคนกลีบดอก ประมาณ 4.5 มม. ปลายจักชายครุย ยาว 1.2–1.5 มม. รังไข่เกลี้ยง ก้านเกสรเพศเมียยาวประมาณ 6 มม. รวมยอดเกสร ผลกางออก ยาว 30–40 ซม. เกลี้ยง มีช่องอากาศหนาแน่น เมล็ดยาวประมาณ 1.7 ซม. กระจุกขนยาวประมาณ 3 ซม.

พืชถิ่นเดียวของไทย พบทางภาคเหนือที่อำเภอเชียงดาว จังหวัดเชียงใหม่ ใกล้ชายแดนไทย-พม่า ขึ้นตามเขาหินปูนเตี้ย ๆ ในป่าเบญจพรรณ ความสูงประมาณ 750 เมตร คล้ายโมกเขา W. lanceolata Kerr และโมกสยาม W. siamensis D.J.Middleton แต่ใบขนาดใหญ่กว่า หลอดกลีบดอกสั้นกว่า และกะบังแฉกมากกว่า คำระบุชนิดตั้งตามชื่อนายปรีชา การะเกตุ ข้าราชการหอพรรณไม้ กรมอุทยานแห่งชาติ สัตว์ป่า และพันธุ์พืช ผู้ร่วมเก็บตัวอย่างพรรณไม้ต้นแบบ

ไม้ต้น สูงได้ถึง 10 ม. ใบรูปไข่หรือรูปรี ยาว 2.3–12 ซม. ปลายยาวคล้ายหาง ก้านใบยาว 2–5 มม. ก้านช่อดอกยาว 0.4–1 ซม. ก้านดอกยาว 2.5–7 มม. กลีบเลี้ยงรูปไข่กว้าง กว้าง 5.8–6.5 มม. ยาว 4.2–4.5 มม. ปลายมน ไม่มีต่อมที่โคนกลีบ ดอกสีส้มอมเหลืองหรืออมแดง หลอดกลีบดอกยาวประมาณ 2.7 มม. ด้านในมีปุ่มกระจาย กลีบรูปรี ยาวได้ถึง 2 ซม. ปลายตัด กะบัง 3 ชั้น กะบังหน้ากลีบดอกยาวประมาณ 6.5 มม. โคนเชื่อมติดกลีบดอก ปลายจักชายครุย กะบังระหว่างกลีบดอกยาวประมาณ 5 มม. ปลายแยก 2 แฉก กะบังย่อยยาวประมาณ 1.7 มม. รังไข่เกลี้ยง ก้านเกสรเพศเมียยาวประมาณ 7 มม. รวมยอดเกสร ผลเรียงติดกัน แห้งแยกกัน มีช่องอากาศหนาแน่น แต่ละฝักกว้างประมาณ 1.5 ซม. ยาว 13–15 ซม. เมล็ดยาวประมาณ 1.5 ซม. กระจุกขนยาว 3–3.5 ซม.

พืชถิ่นเดียวของไทย พบทางภาคเหนือที่ทุ่งใหญ่นเรศวรตะวันออก จังหวัดตาก ขึ้นตามสันเขาในป่าเบญจพรรณ ความสูง 700–900 เมตร คล้ายโมก W. pubescens R.Br. ที่มีกะบัง 2 ชั้น และผลเชื่อมติดกัน และ W. kwangtungensis Tsiang พบในจีนและเวียดนาม มีกะบัง 3 ชั้น แต่กลีบเลี้ยงขนาดเล็กกว่า มีต่อมที่โคน กลีบดอกยาวกว่า คำระบุชนิดตั้งตามชื่อดร.ราชันย์ ภู่มา นักพฤกษศาสตร์หอพรรณไม้ กรมอุทยานแห่งชาติ สัตว์ป่า และพันธุ์พืช ผู้ร่วมเก็บตัวอย่างพรรณไม้ต้นแบบ

ไม้พุ่ม อาจสูงได้ถึง 5 ม. ใบบาง รูปรี ยาว 2–8 ซม. ก้านใบยาว 1–4 มม. ช่อดอกห้อยลง ยาว 1.5–5 ซม. ก้านดอกยาว 0.8–3 ซม. กลีบเลี้ยงรูปไข่ ยาว 1–3 มม. ต่อมโคนกลีบขนาดเล็ก ดอกสีขาว หลอดกลีบดอกยาว 2–4 มม. กลีบรูปไข่กลับ ยาว 0.5–1 ซม. ไม่มีกะบัง เกสรเพศผู้ติดบนปากหลอดกลีบดอก อับเรณูยาวประมาณ 4 มม. รังไข่เกลี้ยง ก้านเกสรเพศเมียยาว 6–8 มม. รวมยอดเกสร ผลแยกกัน ยาวได้ถึง 30 ซม. เมล็ดยาวได้ถึง 2 ซม. ขนกระจุกยาว 3.5–4 ซม.

พบที่พม่า ภูมิภาคอินโดจีน มาเลเซีย และฟิลิปปินส์ ขึ้นตามชายป่า ใกล้ลำธาร ความสูงไม่เกิน 100 เมตร ส่วนมากพบเป็นไม้ประดับ มีทั้งดอกลาและดอกซ้อน หรือใบด่าง

ชื่อสามัญ  Water jasmine, Wild water plum

ชื่ออื่น   ปิดจงวา (เขมร-สุรินทร์); โมกซ้อน, โมกบ้าน (ภาคกลาง); หลักป่า (ระยอง)

ไม้ต้น สูงได้ถึง 15 ม. ใบรูปไข่ รูปรี หรือรูปขอบขนาน ยาว 5.3–21 ซม. ก้านใบยาว 4–6 มม. ก้านช่อดอกยาว 0.6–1.1 ซม. ก้านดอกยาว 3–5 มม. กลีบเลี้ยงรูปไข่กว้าง ยาว 3.5–4.2 มม. ไม่มีต่อมโคนกลีบ ดอกสีเขียวอมเหลือง เปลี่ยนเป็นสีแดงก่อนร่วง หลอดกลีบดอกยาวประมาณ 2.5 มม. มีปุ่มกระจายด้านใน กลีบรูปรีกว้าง ยาวประมาณ 1.3 ซม. ปลายมน ขอบยกขึ้น กะบังชั้นเดียว สีเหลืองติดกันเป็นวงคล้ายรูปถ้วย แนบติดกลีบดอกประมาณ 5 มม. ด้านนอกมีปุ่มกระจาย ขอบจักซี่ฟัน รังไข่เกลี้ยง ก้านเกสรเพศเมียยาวประมาณ 5.5 มม. รวมยอดเกสร ผลรูปกระสวย เรียงชิดปลายเชื่อมติดกัน มีช่องอากาศหนาแน่น แต่ละฝักกว้าง 1.3–1.5 ซม. ยาวประมาณ 13.5 ซม.

พืชถิ่นเดียวของไทย พบทางภาคเหนือที่พะวอ จังหวัดตาก ขึ้นบนเขาหินปูนในป่าเบญจพรรณ ความสูงประมาณ 700 เมตร คำระบุชนิดตั้งตามชื่อน.ส.นันท์นภัส ภัทรหิรัญไตรสิน (ต๊อก) นักพฤกษศาสตร์หอพรรณไม้ กรมอุทยานแห่งชาติ สัตว์ป่า และพันธุ์พืช ผู้ร่วมเก็บตัวอย่างพรรณไม้ต้นแบบ

ไม้ต้น สูงได้ถึง 20 ม. ใบรูปรี ยาว 3–18 ซม. ก้านใบยาว 2–7 มม. ช่อดอกยาว 2–7 ซม. ก้านดอกยาว 0.5–1 ซม. กลีบเลี้ยงรูปไข่ ยาว 1–3 มม. ดอกสีขาวอมเขียว เหลืองอ่อน หรือสีชมพู หลอดกลีบดอกยาว 3–7 มม. กลีบรูปขอบขนาน ยาว 0.8–1.5 ซม. โคนเรียว กะบัง 2 ชั้น แผ่กว้าง ด้านนอกมีขนกระจาย กะบังหน้ากลีบดอกแนบติดกลีบดอกประมาณกึ่งหนึ่ง จักเป็นคลื่น กะบังระหว่างกลีบดอกรูปตัววี สั้นกว่ากะบังหน้ากลีบดอกเล็กน้อย เกสรเพศผู้ติดบนคอหลอดกลีบดอก อับเรณูยาว 5–6 มม. รังไข่เกลี้ยง ก้านเกสรเพศเมียยาว 6–8 มม. รวมยอดเกสร ผลรูปกระสวยติดกัน แห้งแยกกัน ยาว 10–34 ซม. มีช่องอากาศ เมล็ดยาว 1.5–1.7 ซม. กระจุกขนยาว 5–6 ซม.

พบที่อินเดีย ศรีลังกา พม่า จีน ลาว และเวียดนาม ในไทยพบมากทางภาคเหนือ กระจายห่าง ๆ ทางภาคตะวันตกเฉียงใต้ และภาคใต้ตอนบน ขึ้นตามชายป่าหรือในป่าดิบแล้ง และป่าเบญจพรรณ ความสูง 200–1500 เมตร น้ำยางขาวและกระจุกขนในเมล็ดใช้ห้ามเลือด ราก เปลือก และกิ่งบด ทาแก้พิษงูและแมงป่อง

ชื่อพ้อง  Periploca arborea Dennst.

ชื่อสามัญ  Ivory

ชื่ออื่น   แนแก (กะเหรี่ยง-แม่ฮ่องสอน); มักมัน (สุราษฎร์ธานี); มูกน้อย, มูกมัน (น่าน); โมกน้อย, โมกมัน (ทั่วไป); เส่ทือ (กะเหรี่ยง-แม่ฮ่องสอน)

ไม้พุ่มหรือไม้ต้น แตกกอ สูงได้ถึง 10 ม. ใบรูปรีหรือรูปขอบขนาน ยาว 3–10 ซม. ก้านใบยาว 0.4–1 ซม. ช่อดอกยาว 3–5 ซม. ก้านดอกยาว 0.5–1.5 ซม. กลีบเลี้ยงรูปสามเหลี่ยมปลายมน ยาว 1.5–2 มม. ดอกสีขาว รูปดอกเข็ม หลอดกลีบดอกยาว 1.4–2 ซม. กลีบรูปไข่หรือรูปขอบขนาน ยาว 1.4–2.5 ซม. กะบัง 3 ชั้น กะบังหน้ากลีบดอกแนบติดกลีบดอกเกือบกึ่งหนึ่ง ปลายแยกเป็นแฉก ยาว 1–1.2 ซม. ปลายแฉกเป็นตุ่ม กะบังระหว่างกลีบดอกคล้ายกะบังหน้ากลีบดอก แต่ติดที่โคนกลีบดอก กะบังย่อยออกเดี่ยว ๆ ยาว 2–6 มม. เกสรเพศผู้ติดภายในหลอดกลีบ อับเรณูยาวประมาณ 1 ซม. รังไข่มีขนประปราย ก้านเกสรเพศเมียยาวประมาณ 2 ซม. รวมยอดเกสร ผลรูปกระสวย กางออก ปลายกว้าง โค้งเล็กน้อย กว้าง 1–1.5 ซม. ยาว 8–15 ซม. มีช่องอากาศหนาแน่น เมล็ดยาวประมาณ 1.5 ซม. กระจุกขนยาวประมาณ 3 ซม.

พืชถิ่นเดียวของไทย พบทางภาคเหนือตอนล่างที่นครสวรรค์ ภาคกลางที่สระบุรี ลพบุรี และภาคตะวันออกเฉียงใต้ที่สระแก้ว ขึ้นตามเขาหินปูนเตี้ย ๆ ความสูงไม่เกิน 100 เมตร ชื่อชนิดตั้งเพื่อเทิดพระเกียรติสมเด็จพระนางเจ้าสิริกิติ์ พระบรมราชินีนาถ

ไม้พุ่ม สูง 1–3 ม. ใบรูปรีถึงรูปใบหอก หรือแกมรูปไข่ ยาว 2.5–12 ซม. ก้านใบยาว 2.5–6 มม. ช่อดอกยาว 2–3 ซม. มี 3–5 ดอก ก้านดอกยาว 3–7 มม. กลีบเลี้ยงรูปไข่ ยาวประมาณ 3 มม. ต่อมโคนกลีบขนาดเล็ก ปลายจักฟันเลื่อย ดอกสีแดงอมชมพู หลอดกลีบดอกยาว 4–5 มม. กลีบรูปขอบขนาน ยาว 1.4–1.5 ซม. กะบัง 3 ชั้น กะบังหน้ากลีบดอกแนบติดกลีบดอกเกือบตลอดความยาว ยาวประมาณ 4 มม. ปลายจักตื้น ๆ กะบังระหว่างกลีบดอกยาว 2.7–3 มม. ปลายแยก 2 แฉก โคนเชื่อมติดกะบังหน้ากลีบดอก จุดเชื่อมมีกะบังย่อยข้างละ 1 อัน เป็นติ่ง ยาวประมาณ 0.5 มม. เกสรเพศผู้ติดบนคอหลอด อับเรณูยาวประมาณ 1 ซม. รังไข่เกลี้ยง ก้านเกสรเพศเมียยาวประมาณ 8.5 ซม. รวมยอดเกสร ผลแยกกัน มีช่องอากาศและขนละเอียด ยาว 13–15 ซม.

พืชถิ่นเดียวของไทย พบทางภาคใต้ที่สุราษฎร์ธานี กระบี่ พังงา ขึ้นตามเขาหินปูน ความสูงไม่เกิน 100 เมตร