ไม้พุ่ม อิงอาศัย สูงได้ถึง 1 ม. มีรากสะสมอาหารขนาดใหญ่ มีขนต่อมหนาแน่นตามกิ่งอ่อน แผ่นใบด้านล่าง ก้านใบ ช่อดอก ก้านดอก และกลีบเลี้ยง ใบเรียงเวียนหรือเรียงเกือบตรงข้าม รูปรี รูปไข่ หรือรูปขอบขนาน ยาว 1–4 ซม. ปลายและโคนมนหรือแหลม ขอบม้วน เส้นใบข้างละ 4–5 เส้น ก้านใบสั้น ช่อดอกแบบช่อเชิงหลั่น ออกตามปลายกิ่งหรือซอกใบ ยาว 2–4 ซม. มี 3–7 ดอก ในแต่ละช่อ ใบประดับรูปใบหอก ยาว 4–8 มม. ก้านดอกยาวได้ถึง 1.5 ซม. ใบประดับย่อย 2 ใบ ติดที่โคนก้าน ขนาดเล็ก ร่วงเร็ว ฐานดอกรูปถ้วย ยาวประมาณ 2 มม. แยก 5 แฉก รูปสามเหลี่ยมขนาดเล็ก ดอกสีขาวอมชมพู รูประฆัง ยาว 0.7–1.5 ซม. ปลายบานออกแยกเป็น 5 แฉก เรียวแคบ ยาว 6–7 มม. ปลายม้วนออก เกสรเพศผู้ 10 อัน อับเรณูติดกันล้อมรอบเกสรเพศเมีย ก้านชูอับเรณูยาวประมาณ 4 มม. อับเรณูยาวได้ถึง 7 มม. ด้านหลังมีเดือย 2 อัน ก้านเกสรเพศเมียยาว 1.2–1.4 ซม. ผลสดมีหลายเมล็ด เส้นผ่านศูนย์กลาง 4–5 มม. สุกสีดำ (ดูข้อมูลเพิ่มเติมที่ ประทัดดอย, สกุล)

พืชถิ่นเดียวของไทย พบทางภาคเหนือ และภาคตะวันออกเฉียงเหนือ ขึ้นตามคบไม้หรือก้อนหิน ในป่าดิบเขา ความสูง 1200–1500 เมตร

ชื่ออื่น   ยางขน, เหง้าน้ำทิพย์ (เลย)