ไม้ต้น สูงได้ถึง 10 ม. กิ่งอ่อนมีขนรูปดาวหนาแน่น หูใบรูปไข่หรือรูปขอบขนาน ร่วงเร็ว ใบเรียงเวียน รูปหัวใจ ยาว 10–24 ซม. เส้นโคนใบ 5 เส้น ขอบจักฟันเลื่อย ก้านใบยาว 5–15 ซม. ช่อดอกแบบช่อแยกแขนง ก้านช่อยาว 2–15 ซม. ช่อดอกย่อยแบบช่อซี่ร่ม ดอกสีชมพูหรือขาว ก้านดอกยาว 3–4 มม. กลีบเลี้ยงรูปถ้วย แยกเป็น 5 แฉก รูปสามเหลี่ยมแคบ มีขนทั้งสองด้าน กลีบดอก 5 กลีบ แยกจรดโคน รูปขอบขนานหรือรูปใบหอก ยาว 5–6 มม. เกสรเพศผู้ 5 อัน โคนเชื่อมติดกัน ก้านชูอับเรณูสั้น รังไข่มี 5 สัน มีขน ก้านเกสรเพศเมีย 5 อัน แยกกัน รูปเส้นด้าย ยอดเกสรแหลม ผลแห้งแตก รูปรี ยาว 1–1.5 ซม. มี 5 สัน ส่วนมากมี 1 เมล็ดในแต่ละช่อง ยาว 6–7 มม. รวมปีก
พบที่อินเดีย ศรีลังกา พม่า เวียดนาม ภูมิภาคมาเลเซีย นิวกีนี และออสเตรเลีย
สกุล Melochia L. เดิมอยู่ภายใต้วงศ์ Sterculiaceae ปัจจุบันอยู่วงศ์ย่อย Byttnerioideae มี 50–60 ชนิด ในไทยมี 2 ชนิด อีกชนิด คือ เส็งเล็ก M. corchorifolia L. เป็นไม้พุ่มเตี้ย ใบรูปไข่ถึงรูปแถบ ช่อดอกแบบช่อกระจุกแน่น ชื่อสกุลอาจมาจากภาษากรีก “meli” น้ำผึ้ง และ “echo” ถือ หมายถึงดอกไม้ที่ให้น้ำหวาน
| 
