ไม้ต้น สูงได้ถึง 30 ม. ชันสีขาวขุ่น มีขนสั้นนุ่มตามกิ่ง หูใบ ก้านใบ แผ่นใบด้านล่าง ช่อดอก กลีบดอกและกลีบเลี้ยงด้านนอก หูใบรูปขอบขนาน ยาว 5–6 มม. ใบรูปขอบขนาน ยาว 5–15 ซม. ปลายมนหรือกลม มีตุ่มใบเป็นขน เส้นแขนงใบย่อยแบบขั้นบันได ก้านใบยาว 1–1.5 ซม. ช่อดอกยาว 4–10 ซม. กลีบเลี้ยงยาวประมาณ 2 มม. ดอกสีขาวครีม กลีบรูปแถบ ยาว 1–1.2 ซม. เกสรเพศผู้มีประมาณ 30 อัน ก้านชูอับเรณูยาวประมาณ 6 มม. แกนอับเรณูรูปเส้นด้าย มีขน 2–4 เส้น รังไข่และฐานก้านยอดเกสรเพศเมียรูปไข่ มีขนสั้นนุ่ม คอดเล็กน้อย ยาวประมาณ 2 มม. ผลรูปไข่ ยาว 0.8–1 ซม. ปลายมีติ่งแหลม ปีกยาว 3 ปีก ยาว 4.5–5 ซม. ปีกสั้น 2 ปีก ยาว 3–3.5 ซม. (ดูข้อมูลเพิ่มเติมที่ พะยอม, สกุล)

พบที่พม่า และคาบสมุทรอินโดจีน ในไทยพบแทบทุกภาค ยกเว้นภาคใต้ ขึ้นตามป่าเต็งรัง และป่าเต็งรังผสมสน ความสูงถึงประมาณ 1300 เมตร

ชื่อสามัญ  Burmese sal

ชื่ออื่น   เคาะเจื้อ (ละว้า-เชียงใหม่); แงะ (ภาคเหนือ); จิก (ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ); เจื้อ (ละว้า-เชียงใหม่); ชันตก (ตราด); เต็ง (ภาคกลาง); เต็งขาว (ขอนแก่น); เน่าใน (แม่ฮ่องสอน); ประจั๊ต (เขมร-บุรีรัมย์); ประเจิ๊ก (เขมร-สุรินทร์); พะเจ๊ก, ล่าไน้, แลเน่ย (กะเหรี่ยง-ภาคเหนือ); อองเลียงยง (กะเหรี่ยง-กาญจนบุรี)