ไม้พุ่มอิงอาศัย บางครั้งขึ้นตามพื้นดิน กิ่งส่วนมากเป็นเหลี่ยม ตามข้อมักมีขนแข็ง ใบเรียงตรงข้ามหรือเรียงเป็นวงรอบ 3–5 ใบ ใบที่เรียงตรงข้ามบางครั้งลดรูป แผ่นใบหนา ใบย่อยไม่ชัดเจน ขอบใบเรียบ ช่อดอกแบบแยกแขนงหรือคล้ายช่อซี่ร่ม ออกตามซอกใบหรือปลายกิ่ง บางครั้งลดรูปมีดอกเดียว ใบประดับขนาดเล็ก ร่วงเร็ว ฐานดอกรูประฆังหรือรูปทรงกระบอก กลีบเลี้ยงรูปสามเหลี่ยมขนาดเล็ก 4–6 กลีบ หรือเกือบเรียบ กลีบดอก 4–6 กลีบ เกสรเพศผู้จำนวน 2 เท่า ของกลีบดอก เรียง 2 วง ก้านชูอับเรณูสั้น อับเรณูรูปแถบ ปลายมีรูเปิด โคนมีรยางค์หรือไม่มี ด้านหน้าแยกเป็น 2 พู ด้านหลังมีเดือยสั้น ๆ รังไข่ 4–6 ช่อง มีช่องพิเศษ (stamen pocket หรือ extaovarian chamber) ผลสดมีหลายเมล็ด

สกุล Medinilla มีประมาณ 150 ชนิด พบในแอฟริกา เอเชีย และออสเตรเลีย ในไทยมี 8–9 ชนิด และเป็นไม้ประดับ 2–3 ชนิด ชื่อสกุลตั้งตาม José de Medinilla y Pineda ชาวสเปน อดีตผู้ปกครองหมู่เกาะมาเรียนา ในมหาสมุทรแปซิฟิก ในปี ค.ศ. 1820

ไม้พุ่มอิงอาศัย สูงได้ถึง 1 ม. ใบเรียงตรงข้าม รูปไข่หรือแกมรูปขอบขนาน ยาว 5–11.5 ซม. โคนโอบรอบกิ่ง เส้นใบออกใกล้โคนข้างละ 1 เส้น มีเส้นขอบในบาง 1 คู่ ไร้ก้าน ช่อดอกออกที่ปลายกิ่ง ยาว 4–8 ซม. ก้านยาว 1.5–3 ซม. เป็นเหลี่ยมหรือปีกบาง ๆ ส่วนมากมีดอกหนาแน่น ก้านดอกยาว 0.8–1 ซม. ฐานดอกรูประฆัง ยาว 5–6 มม. มีริ้วตื้น ๆ กลีบเลี้ยงจักตื้น ๆ 4–5 กลีบ ดอกสีม่วงอมชมพู มี 4–5 กลีบ รูปไข่กลับ ยาวได้ถึง 1.2 ซม. เกสรเพศผู้ยาวเท่า ๆ กัน อับเรณูยาว 5–7 มม. ผลสีแดงหรืออมส้ม รูปคนโท เส้นผ่านศูนย์กลาง 5–6 มม.

พบที่สุมาตรา ในไทยพบทางภาคตะวันออกเฉียงใต้ที่ตราด และภาคใต้ ขึ้นตามป่าดิบชื้น ความสูง 800–900 เมตร

ชื่อพ้อง  Medinilla elliptica Craib