ไม้เถา น้ำยางสีขาว กิ่งแก่มีช่องอากาศ ใบเรียงตรงข้าม รูปรี รูปขอบขนาน หรือแกมรูปไข่ ยาวได้ถึง 11 ซม. โคนรูปลิ่มหรือเว้าตื้น แผ่นใบมักมีปื้นหรือจุดสีแดงกระจาย มีขนสั้นนุ่มตามซอกเส้นแขนงใบด้านล่าง ก้านใบยาว 0.5–3.2 ซม. ช่อดอกแบบช่อกระจุกแยกแขนงสั้น ๆ คล้ายช่อเชิงลด ยาวได้ถึง 10 ซม. ใบประดับขนาดเล็ก ร่วงเร็ว กลีบเลี้ยง 5 กลีบ รูปไข่ ยาวได้ถึง 3.5 มม. ขอบมีขนครุย โคนกลีบด้านในมีต่อม ดอกสีชมพูอมแดงหรือขาว มี 5 กลีบ เรียงซ้อนทับกันด้านขวาในตาดอก ดอกบานรูปดอกเข็ม หลอดกลีบยาว 3.5–5 มม. กลีบยาวประมาณ 2.5 มม. ปากหลอดมีขนสั้นนุ่ม เกสรเพศผู้ 5 อัน ติดใกล้โคนหลอดกลีบดอก ยาว 3–4 มม. ช่วงที่เป็นหมันแนบติดก้านเกสรเพศเมีย จานฐานดอกเป็นวง มี 2 คาร์เพล แยกกัน มีขนสั้นนุ่ม แนบติดก้านเกสรเพศเมียยาวประมาณ 2 มม. รวมยอดเกสร ผลแตกแนวเดียวออกเป็นคู่ ยาวได้ถึง 20 ซม. เมล็ดยาวประมาณ 1 ซม. ขนกระจุกยาว 1.5–3 มม.

พบในภูมิภาคอินโดจีน ในไทยพบทางภาคเหนือตอนล่าง ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ และภาคตะวันออก ขึ้นกระจายในป่าเต็งรัง และป่าดิบแล้ง ความสูงถึงประมาณ 700 เมตร ใบและผลอ่อนกินเป็นผักสด

สกุล Aganonerion Pierre ex Spire มีเพียงชนิดเดียว ชื่อสกุลมาจากภาษากรีก “aganos” ชอบ และ “neros” เปียก หมายถึงพืชที่ชอบขึ้นใกล้น้ำ