ไม้เถาเนื้อแข็ง มือจับม้วนงอ มีขนสีน้ำตาลแดงหนาแน่นตามกิ่งอ่อน ช่อดอก ใบประดับ ฐานดอก กลีบเลี้ยงและกลีบดอกด้านนอก รังไข่ ก้านเกสรเพศเมีย และผล ใบรูปไข่กว้าง ยาว 5–18 ซม. ปลายแฉกตื้น ๆ แผ่นใบหนา เส้นใบ 9–11 เส้น ก้านใบยาว 2–6.5 ซม. ช่อดอกแบบช่อกระจะ แกนช่อยาวได้ถึง 10 ซม. ก้านดอกยาว 1.5–2 ซม. ตาดอกรูปรี ปลายแหลม ใบประดับรูปใบหอก ยาวประมาณ 5 มม. ฐานดอกเรียวแคบ ยาว 1–1.5 ซม. มีริ้ว กลีบเลี้ยงยาวประมาณ 1 ซม. ปลายแยกเป็น 5 แฉกตื้น ๆ แยกจรดโคนด้านเดียว กลีบดอกรูปใบหอก ยาว 1–1.3 ซม. รวมก้านกลีบสั้น ๆ ก้านชูอับเรณูและอับเรณูเกลี้ยง เกสรเพศผู้ที่สมบูรณ์ส่วนมากมี 3 อัน ที่เป็นหมัน 2 อันเป็นติ่งขนาดเล็ก รังไข่ยาว 0.7–1 ซม. มีก้านสั้น ๆ ก้านเกสรเพศเมียยาว 0.7–1 ซม. ฝักรูปใบหอก แบน ยาว 15–18 ซม. ปลายมีติ่งแหลม มี 5–7 เมล็ด แบน เส้นผ่านศูนย์กลาง 1.5–2 ซม. (ดูข้อมูลเพิ่มเติมที่ แสลงพัน, สกุล)
พืชถิ่นเดียวของไทย พบทางภาคตะวันออกเฉียงเหนือตอนบนที่หนองคาย บึงกาฬ นครพนม สกลนคร ขึ้นตามชายป่าดิบแล้ง ความสูง 150–200 เมตร คำระบุชนิดตั้งเพื่อเทิดพระเกียรติสมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯ สยามบรมราชกุมารี มีชื่อพื้นเมืองว่า สามสิบสองประดง เนื้อไม้มีสรรพคุณเป็นยาบำรุงกำลัง แก้โรคประดงต่าง ๆ
|
