ไม้เถาเนื้อแข็ง กิ่งมีช่องอากาศ มีขนสั้นนุ่มตามกิ่งอ่อน ช่อดอก และกลีบเลี้ยงด้านนอก ใบเรียงเวียน รูปรีหรือรูปขอบขนาน ยาว 6–12 ซม. ปลายแหลม โคนสอบเรียว ก้านใบยาว 1–1.5 ซม. ช่อดอกแบบช่อกระจะแยกแขนงสั้น ๆ ออกตามซอกใบ ใบประดับขนาดเล็ก ขยายในผล รูปรีกว้าง ยาว 3–4.5 ซม. กลีบเลี้ยง 5 กลีบขนาดไม่เท่ากัน รูปรีกว้าง ยาว 2–2.5 มม. ดอกสีขาวรูปถ้วย ยาวประมาณ 5 มม. มี 5 กลีบ แฉกลึก ด้านนอกมีขนยาว เกสรเพศผู้ 5 อัน ติดที่โคนหลอดกลีบดอก ก้านชูอับเรณูยาวประมาณ 3 มม. โคนมีขนกระจุก รังไข่มี 2 ช่อง ก้านเกสรเพศเมีย 2 อัน สั้น ยอดเกสรรูปโล่ จักสองพู ผลแห้งแตกรูปกลม ๆ เส้นผ่านศูนย์กลาง 5–6 มม. แยกเป็น 4 ส่วน มีเมล็ดเดียว กลม สีดำ เรียบ

พบที่จีนตอนใต้รวมไห่หนาน พม่า เวียดนาม คาบสมุทรมลายู และสุมาตรา ในไทยพบทางภาคตะวันออกที่เขาใหญ่ จังหวัดนครราชสีมา ภาคตะวันออกเฉียงใต้ ภาคตะวันตกเฉียงใต้ และภาคใต้ ขึ้นตามป่าดิบแล้ง และป่าดิบชื้น ความสูงถึงประมาณ 900 เมตร เนื้อไม้ใช้ดองเหล้าบำรุงกำลัง

สกุล Neuropeltis Wall. มี 12 ชนิด ส่วนใหญ่พบในแอฟริกา ในไทยมี 2 หรือ 3 ชนิด ชื่อสกุลมาจากภาษากรีก “neuron” เส้นใบหรือสายธนู และ “peltis” โล่ หมายถึงใบประดับที่เป็นแผ่นคล้ายรูปโล่ มีเส้นใบ

ชื่ออื่น   กาโร (ระนอง); นอนหลับ, พญานอนหลับ (นครสวรรค์); มันฤๅษี (ภาคกลาง); ม้ากระทืบโรง (ทั่วไป); มาดพล้ายโรง (นครราชสีมา); ม้าทลายโรง (ทั่วไป); ย่านขี้ไก่ (นครศรีธรรมราช)