ไม้ต้น รอเลื้อย หรืออิงอาศัย สูงได้ถึง 8 ม. ปลายกิ่งมีช่องอากาศขนาดใหญ่ หูใบรูปกลม ยาวประมาณ 1 ซม. ก้านใบยาว 13–26 ซม. ใบย่อยมี 5–9 ใบ รูปรีหรือรูปไข่กลับ ยาว 9–20 ซม. ปลายมีติ่งแหลม โคนมน แผ่นใบเกลี้ยง ก้านใบย่อยยาว 1.5–6.5 ซม. ช่อดอกออกที่ปลายกิ่ง ยาว 10–20 ซม. ใบประดับที่โคนรูปเกือบกลม ยาวประมาณ 1 ซม. ช่อแขนงย่อย มี 4–16 ช่อ ยาว 8–25 ซม. แต่ละช่อมีช่อซี่ร่ม 15–32 ช่อ ก้านช่อยาว 2–8 มม. ช่อซี่ร่มมี 5–10 ดอก ก้านดอกยาว 1–2 มม. หลอดกลีบเลี้ยงยาวประมาณ 1 มม. ดอกสีเขียวอมเหลือง มี 5 กลีบ รูปไข่ ยาว 1.5–2 มม. ก้านชูอับเรณูยาวกว่ากลีบดอก ยอดเกสร 5 อัน ไร้ก้าน ผลรูปรี ยาว 3.5–5 มม. มีร่องชัดเจน

พบที่อินเดีย ภูฏาน บังกลาเทศ จีนตอนใต้ พม่า ภูมิภาคอินโดจีน ในไทยพบทางภาคเหนือ และภาคตะวันออกเฉียงเหนือ ขึ้นตามป่าดิบแล้ง ป่าดิบเขา และป่าสน ความสูง 850–1500 เมตร ส่วนต่าง ๆ มีกลิ่นหอม

ชื่ออื่น   ปีจูนา, ฟิชิง (กะเหรี่ยง-เชียงใหม่); มือเทวดา (เชียงใหม่); มือพระฤๅษี (นครพนม); ว่านอ้อยช้าง (เลย); หนวดปลาหมึกเขา (เชียงใหม่)