ไม้ต้นผลัดใบ สูงได้ถึง 40 ม. หูใบขนาดใหญ่ ยาวได้ถึง 13 ซม. เกลี้ยงหรือมีขนสั้นนุ่ม ใบรูปรีกว้างหรือรูปไข่ ยาว 12–70 ซม. ปลายมน โคนรูปหัวใจ แผ่นใบเกลี้ยงหรือมีขนหนาแน่นด้านล่าง เส้นแขนงใบข้างละ 12–15 เส้น ก้านใบยาว 3.5–12 ซม. ช่อดอกแยกแขนงเดียว ยาว 5–15 ซม. ช่อแขนงยาว 5–8 ซม. มี 5–7 ดอก เรียงด้านเดียว ใบประดับยาวประมาณ 2 ซม. ก้านดอกหนา สั้น กลีบเลี้ยงยาว 1.5–3 มม. กลีบดอกรูปใบหอก ยาว 2.5–3 ซม. ด้านนอกมีขนรูปดาวกระจาย เกสรเพศผู้มีประมาณ 30 อัน ก้านชูอับเรณูสั้น อับเรณูยาว 5–7 มม. หลอดกลีบเลี้ยงหุ้มผลมีสันคล้ายปีกครึ่งบน ปีกยาว 2 ปีก ยาว 9–15 ซม. กว้าง 2.5–4 ซม. ปีกสั้น 3 ปีก ยาว 1.5–2 ซม. พับงอกลับ ก้านผลยาวประมาณ 5 มม. (ดูข้อมูลเพิ่มเติมที่ ยาง, สกุล)

พบที่บังกลาเทศ พม่า และภูมิภาคอินโดจีน ในไทยพบแทบทุกภาคยกเว้นภาคใต้ ขึ้นหนาแน่นในป่าเต็งรัง และป่าสนเขา ความสูงถึงประมาณ 1300 เมตร เคยแยกเป็น var. grandifolius Craib และ var. tomentosus Kerr ตามขนาดของใบที่มีขนาดใหญ่ และแผ่นใบมีขนหนาแน่น

ชื่ออื่น   กุง (ปราจีนบุรี, อุบลราชธานี, อุดรธานี); เกาะสะแต้ว (ละว้า-เชียงใหม่); คลง (เขมร-บุรีรัมย์); คลอง (เขมร); คลุ้ง (ชาวบน-นครราชสีมา); ควง (พิษณุโลก, สุโขทัย); โคล้ง (เขมร-สุรินทร์); ตะล่าอ่ออาขว่า (กะเหรี่ยง-เชียงใหม่); ตึง, ตึงขาว (ภาคเหนือ); พลวง (ภาคกลาง, ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ); พลอง (ระยอง, ส่วย-สุรินทร์); ยาง, ยางพลวง (ภาคกลาง); ล่าเทอะ, แลเท้า (กะเหรี่ยง-ภาคเหนือ); สะเติ่ง (ละว้า-เชียงใหม่); สาละออง (กะเหรี่ยง-กาญจนบุรี)