ไม้พุ่มหรือไม้ต้น อาจสูงได้ถึง 20 ม. แยกเพศต่างต้น แตกกิ่งจำนวนมาก ปลายกิ่งอ่อนมักมีขนกระจุกหรือเกล็ดรังแค ใบประกอบปลายคี่ เรียงเวียน ยาว 5–12 ซม. ก้านใบและแกนกลางเป็นสันคล้ายปีก มีใบย่อย 1–3 คู่ รูปรีหรือรูปไข่กลับ ยาว 1–10 ซม. ใบช่วงปลายขนาดใหญ่กว่า ก้านใบสั้นหรือยาวได้ถึง 1 ซม. ช่อดอกแบบช่อกระจุกแยกแขนง ยาว 5–15 ซม. ดอกมีกลิ่นหอม ก้านดอกเพศผู้ยาวได้ถึง 3 มม. ก้านดอกเพศเมียสั้น หนา กลีบเลี้ยงเชื่อมติดกัน ปลายแยกเป็น 5 แฉกตื้น ๆ กลม ขนาดเล็ก กลีบดอก 5 กลีบ รูปรีกว้างเกือบกลม ยาว 1.5–2 มม. เกสรเพศผู้เชื่อมติดกันสั้นกว่ากลีบดอกเล็กน้อย อับเรณู 5 อัน ไม่ยื่นพ้นปากหลอดกลีบดอก ไม่มีจานฐานดอก รังไข่มีขนหนาแน่น ผลแห้งไม่แตก รูปไข่ ยาว 1–1.2 ซม. สุกสีแดง ส่วนมากมีเมล็ดเดียว

พบที่อินเดีย จีน ภูมิภาคอินโดจีน เป็นไม้ประดับทั่วไปในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ในไทยพบทุกภาค ขึ้นตามป่าดิบแล้งและป่าดิบชื้น ความสูงถึงประมาณ 1000 เมตร รากและใบมีสรรพคุณลดไข้

สกุล Aglaia Lour. มีประมาณ 120 ชนิด พบในเอเชียเขตร้อนและกึ่งเขตร้อน ออสเตรเลีย และหมู่เกาะแปซิฟิก ในไทยมีประมาณ 32 ชนิด ชื่อสกุลมาจากหนึ่งในเทพธิดาพี่น้องสามองค์ผู้ประสาทความงามในตำนานกรีก หลายชนิดมีสาร cyclopenta[b]tetrahydro benzofuran skeleton มีสรรพคุณต้านเซลล์มะเร็ง และมีคุณสมบัติกําจัดศัตรูพืช

ชื่อสามัญ  Chinese perfume plant, Chinese rice flower

ชื่ออื่น   ขะยง, ขะยม (ภาคเหนือ); ประยงค์, ประยงค์ใบใหญ่ (ภาคกลาง); พะยงค์, ยม (ภาคเหนือ); หอมไกล (ภาคใต้)