ไม้เถาล้มลุก ยาวได้ถึง 10 ม. ลำต้นมักมีหนาม ใบรูปไข่กว้าง ยาว 10–20 ซม. เป็นเหลี่ยมหรือจัก 3 พู ตื้น ๆ โคนรูปหัวใจ ก้านใบยาว 5–20 ซม. ช่อดอกแบบช่อกระจุก มี 1 หรือหลายดอก ก้านช่อสั้นหรือยาวได้ถึง 24 ซม. ใบประดับขนาดเล็ก ร่วงเร็ว ก้านดอกยาว 7–15 ซม. ดอกบานเต็มที่ตอนกลางคืน มีกลิ่นหอม กลีบเลี้ยงขนาดไม่เท่ากัน ติดทน รูปรีหรือรูปไข่ กลีบนอก 3 กลีบ ยาว 0.5–1.2 ซม. ปลายมีรยางค์แข็ง กลีบคู่ใน ยาว 0.7–1.5 ซม. ดอกรูปลำโพง สีขาว มีแถบสีเขียวอ่อน หลอดกลีบดอกเรียว ยาว 7–12 ซม. เส้นผ่านศูนย์กลางหลอดประมาณ 5 มม. ปลายบานออกจักตื้น ๆ เส้นผ่านศูนย์กลางเท่า ๆ ความยาวหลอดกลีบดอก เกสรเพศผู้ติดด้านบนหลอดกลีบ ยื่นพ้นปากหลอดกลีบ รังไข่เกลี้ยง ผลรูปไข่ ยาว 2.5–3 ซม. ปลายมีติ่งแหลม เมล็ดรูปรี ยาวประมาณ 1 ซม. (ดูข้อมูลเพิ่มเติมที่ a href="http://www.dnp.go.th/botany/detaildict.html?words=ผักบุ้ง&typeword=group">ผักบุ้ง, สกุล)
มีถิ่นกำเนิดในอเมริกาเหนือและอเมริกาใต้ ขึ้นเป็นวัชพืชในเอเชียเขตร้อน และหมู่เกาะแปซิฟิก ในไทยพบแทบทุกภาค ยกเว้นภาคตะวันออกเฉียงเหนือ และภาคใต้ ขึ้นตามชายป่า ความสูงถึงประมาณ 800 เมตร ดอกอ่อนใช้ปรุงอาหาร
|
