ไม้ต้น สูง 10–30 ม. โคนต้นมีพูพอน เปลือกส่วนมากแตกเป็นสะเก็ดตามยาว ใบรูปไข่หรือแกมรูปขอบขนาน ยาว 4–10 ซม. บางครั้งเบี้ยว ปลายยาวคล้ายหาง เส้นแขนงใบย่อยแบบขั้นบันไดถี่ มักมีต่อมใบเป็นจุดนูน ก้านใบยาว 1–1.3 ซม. ใบอ่อนสีน้ำตาลแดง ช่อดอกยาว 3.5–8 ซม. กลีบเลี้ยงรูปไข่กว้าง ดอกสีขาวครีม กลีบรูปรี ยาว 2–3 มม. ขอบกลีบเป็นชายครุย เกสรเพศผู้ 15 อัน รังไข่และฐานก้านเกสรเพศเมียรูปลูกแพร์ ยาว 2 มม. เกลี้ยง กลีบเลี้ยงขยายเป็นปีก ปีกยาว ยาว 3–4 ซม. ปีกสั้น ยาว 2.5–4 มม. ผลรูปกระสวย ยาว 1–1.3 ซม. (ดูข้อมูลเพิ่มเติมที่ ตะเคียนทอง, สกุล)

พบในภูมิภาคอินโดจีน และคาบสมุทรมลายู ในไทยพบทุกภาค ขึ้นกระจายตามป่าดิบแล้ง ทางภาคใต้ขึ้นตามเขาหินปูน ความสูงถึงประมาณ 800 เมตร

ชื่ออื่น   เคียนทราย (ตราด, ตรัง); ตะเคียนหนู (นครราชสีมา); ตะเคียนหิน (ภาคใต้); เหลาเตา (นครศรีธรรมราช, สุราษฎร์ธานี)