ไม้เถา ยาวได้ถึง 10 ม. กิ่งที่มีดอกมักแตกแขนง ใบเรียงสลับระนาบเดียว รูปรีถึงรูปใบหอก หรือแกมรูปไข่ ยาว 3–21 ซม. ก้านใบยาว 3–14 ซม. มีปีกกว้าง ช่อดอกออกเดี่ยว ๆ ตามซอกใบ 1–2 ช่อ โคนช่อมีใบประดับย่อยขนาดเล็ก มีเกล็ดหุ้มยอดยาว 0.3–1.5 ซม. ก้านช่อยาวได้ถึง 2.5 ซม. กาบสีเขียว รูปไข่ เว้า พับงอกลับ ยาว 0.4–1.2 ซม. โคนรูปหัวใจหุ้มก้านช่อดอก ปลายแหลมมีติ่ง ติดทน ก้านช่อดอกยาว 0.5–1 ซม. ช่อรูปไข่หรือกลม ยาว 0.4–1.3 ซม. สีเหลืองอ่อน ดอกเส้นผ่านศูนย์กลาง 1–2 มม. เกสรเพศผู้ 4 อัน รังไข่รูปรี แบนเป็นเหลี่ยม มีผลย่อย 1–5 ผล รูปรีหรือรูปไข่ ยาว 1–1.8 ซม. สุกสีแดงเข้ม ส่วนมากมีเมล็ดเดียว (ดูข้อมูลเพิ่มเติมที่ เถาพันดง, สกุล)

พบที่อินเดีย เนปาล ภูฏาน บังกลาเทศ พม่า จีนตอนใต้ ฮ่องกง ไต้หวัน และภูมิภาคอินโดจีน ในไทยพบทุกภาค พบน้อยทางภาคใต้ เกาะตามต้นไม้หรือก้อนหิน ในป่าดิบแล้ง และป่าดิบชื้น หรือเขาหินปูน ความสูง 100–2000 เมตร คล้ายตะเข็บ P. scandens L. ที่กาบมีสีม่วง ดอกหนาแน่นกว่า ช่อดอกหักงอ ก้านใบสั้นกว่าใบเกินกึ่งหนึ่ง พบหนาแน่นทางภาคใต้ ทั้งต้นมีสรรพคุณระงับปวดตามข้อ กระดูก รักษาแผลสด แก้ไอ และโรคขาดสารอาหารในเด็กที่เกิดจากพยาธิ

ชื่อพ้อง  Tapanava chinensis Raf., Pothos cathcartii Schott, P. yunnanensis C.Presl

ชื่ออื่น   คอกิ่วย่าน (สุรินทร์); คากเข็บ, ตนวา, ตองงุม (เชียงใหม่); ตะขาบเขียว (เลย); พลูช้าง (ภาคใต้); มาบซัวนี (ม้ง-น่าน); หวายตะมอย (อุตรดิตถ์)