ไม้ต้น สูงได้ถึง 30 ม. หูใบรูปลิ่ม จักชายครุย ร่วงเร็ว ใบเรียงเวียน รูปไข่ รูปขอบขนาน หรือรูปใบหอก ยาว 5–12 ซม. ขอบจักฟันเลื่อย ปลายจักมีตุ่ม แผ่นใบด้านล่างมีขนตามเส้นแขนงใบ ก้านใบยาว 0.8–2 ซม. มักมีต่อม 2–4 ต่อม ช่อดอกแบบช่อกระจุกหรือคล้ายช่อซี่ร่ม วงใบประดับยาว 1–1.2 ซม. ก้านช่อยาว 1–2 ซม. ใบประดับย่อยขนาดเล็ก ขอบจักเป็นต่อม ก้านดอกยาว 0.7–2 ซม. ขยายในผล ฐานดอกรูประฆัง สีแดงอมชมพู กลีบเลี้ยง 5 กลีบ รูปสามเหลี่ยม ยาว 4–5 มม. ร่วงเร็ว ดอกสีชมพูหรือขาว มี 5 กลีบ รูปไข่ ยาว 1.5–2 ซม. รวมก้านสั้น ๆ ปลายเว้าตื้น เกสรเพศผู้จำนวนมาก ติดรอบรังไข่ สั้นกว่ากลีบดอกเล็กน้อย รังไข่เกลี้ยง ก้านเกสรเพศเมียยาวเท่า ๆ เกสรเพศผู้ ยอดเกสรคล้ายจาน ผลสด ผนังชั้นในแข็ง รูปรีหรือรูปไข่ ยาวประมาณ 1.5 ซม. มีเมล็ดเดียว ผิวย่น

พบที่เนปาล อินเดีย จีนตอนใต้ พม่า ลาว และเวียดนามตอนบน ในไทยพบทางภาคเหนือที่เชียงใหม่ ขึ้นตามป่าดิบเขา ความสูงถึงประมาณ 1500 เมตร เป็นไม้ประดับในที่สูง

สกุล Prunus L. อยู่ภายใต้วงศ์ย่อย Amygdaloideae มีกว่า 400 ชนิด หลายชนิดเป็นไม้ผล เช่น อัลมอนด์ แอปริคอต เชอรี่ พีช ท้อ และพลัม เป็นต้น ในไทยมีพืชพื้นเมือง 7 ชนิด ชื่อสกุลมาจากภาษากรีก “proume” หมายถึงพืชพวกพลัม

ชื่อพ้อง  Cerasus cerasoides (Buch.-Ham. ex D.Don) S.Ya.Sokolov

ชื่ออื่น   ฉวีวรรณ, ชมพูภูพิงค์ (ทั่วไป); นางพญาเสือโคร่ง (ภาคเหนือ); เส่คาแว่, เส่แผ่, เส่ลาแหล่ (กะเหรี่ยง-เชียงใหม่)