ไม้ล้มลุกเบียนรากพืชอื่น สูง 40–50 ซม. ลำต้นมีขนยาว ใบเรียงเป็นวงรอบ 4 ใบ ยาว 3–5 ซม. แฉกลึกแบบขนนก 5–8 คู่ รูปแถบ ขอบจักซี่ฟัน มีขนยาว ดอกออกเดี่ยว ๆ เป็นกระจุก 2–4 ดอก ตามซอกใบรอบข้อ ก้านดอกสั้นมาก หลอดกลีบเลี้ยงเรียวแคบ ยาวประมาณ 7 มม. ปลายแยกเป็น 5 กลีบ รูปแถบ ยาวประมาณ 2 มม. ขอบจักถี่ ดอกสีขาวหรือเหลืองอ่อน มีต่อมขนหนาแน่น หลอดกลีบดอกยาวประมาณ 2 ซม. ปลายงุ้มเป็นหมวกงอเข้า ปลายแหลมหรือแยกเป็น 2 แฉกสั้น ๆ กลีบปากล่างยาวประมาณ 8 มม. แยก 3 กลีบ กลีบกลางยาวประมาณ 3 มม. กลีบคู่ข้างสั้นกว่าเล็กน้อย ผลรูปไข่กว้าง ยาว 7–8 มม. ปลายเป็นติ่งแหลม (ดูข้อมูลเพิ่มเติมที่ ชมพูเชียงดาว, สกุล)

พืชถิ่นเดียวของไทย พบทางภาคเหนือที่ดอยเชียงดาว และดอยอินทนนท์ จังหวัดเชียงใหม่ ขึ้นตามเขาหินปูนหรือป่าดิบเขา ความสูง 1800–2500 เมตร