เฟินอิงอาศัยหรือขึ้นบนหิน เหง้าสั้นหรือทอดนอน มีเกล็ดหนาแน่น มีขนกระจุกรูปดาวตามเหง้าหรือใบอ่อน ใบไม่สร้างสปอร์และใบสร้างสปอร์คล้ายกัน ต่างกันเฉพาะความกว้าง ส่วนมากเรียบ พบน้อยที่จักเป็นพูหรือรูปเงี่ยงลูกศร เส้นกลางใบชัดเจน กลุ่มอับเรณูรูปรีหรือกลม เกิดตามปลายเส้นแขนงใบ เรียงหนึ่งหรือหลายแถวในแต่ละข้างของเส้นกลางใบ อับสปอร์มีก้านหรือไร้ก้าน

สกุล Pyrrosia มีประมาณ 60 ชนิด พบในแอฟริกา มาดากัสการ์ เอเชียเขตร้อน รวมจีนตอนกลางและญี่ปุ่น จนถึงนิวซีแลนด์ ในไทยมี 17 ชนิด ชื่อสกุลมาจากภาษากรีก “pyrros” สีเปลวไฟตามลักษณะของเกล็ดที่เหง้า

เฟินอิงอาศัย มีขนกระจุกรูปดาวสีน้ำตาลแดงหนาแน่นตามเหง้าและใบอ่อนทั้งสองด้าน เหง้าทอดยาว เส้นผ่านศูนย์กลางประมาณ 1 มม. เกล็ดสีน้ำตาลเข้ม รูปโล่หรือรูปสามเหลี่ยม ยาวประมาณ 1 มม. ขอบจัก ขอบช่วงโคนมีขนครุย แผ่นใบหนา เรียงห่าง ๆ ใบไม่สร้างสปอร์รูปกลม รูปรี รูปไข่ หรือรูปใบหอก ยาว 1–7 ซม. ปลายมน แผ่นหนา เส้นแขนงใบไม่ชัดเจน ก้านใบยาว 2–8 มม. ใบสร้างสปอร์รูปขอบขนานถึงรูปแถบ ยาว 3–25 ซม. ปลายแหลม มน หรือกลม ก้านใบยาว 5–10 มม. กลุ่มอับสปอร์เรียงใกล้ขอบใบเป็นแถวยาว กว้างประมาณ 2 มม.

พบที่อินเดีย บังกลาเทศ จีนตอนใต้ พม่า ลาว กัมพูชา ภูมิภาคมาเลเซีย นิวกินีฟิลิปปินส์ ในไทยพบมากทางภาคใต้ ขึ้นตามต้นไม้ในป่าดิบแล้ง และป่าดิบชื้น ความสูงระดับต่ำ ๆ และชายป่าพรุ มีสรรพคุณแก้อาการคัน พิษงู ตะขาบ และแมงป่อง

ชื่ออื่น   กีบม้าลม (ภาคเหนือ); เกล็ดนาคราช (ภาคกลาง); มันเหี้ย (ชลบุรี); อีแปะ (ตราด)